Zo, even een paar dagen rust van mij gehad? Die rust is weer voorbij hahaha. Pfff dat wil zeggen, mn hoofd zit zo vol…. of aan het eind van dit verhaal denk ik bij me zelf “zo zo, wat een lang verhaal”. Of mn hoofd zit zo vol…. door de druk ben ik helemaal geblokkeerd geraakt en komt er helemaal niets uit. Ik merk wel dat door alles wat er momenteel gebeurt en wat nog aanstaande is, dat ik een mega kort lontje heb. En of de duvel er mee speelt, dan gebeurt er zoveel in de kantlijn… het potje zit echt tot aan de rand vol. Door niets stroomt het potje een beetje over. Bah, krijg bijna een hekel aan mezelf.

En tot overmaat van ramp…. Ik werd gisteren wakker met ineens een vervelend gevoel in mn bil. Dat wil zeggen, boven in mn bil, bijna onder aan mn rug. Bijna automatisch ging mijn hand naar die plek en wat blijkt, een grote onderhuidse bult. Hmmm…. maar even aankijken. En natuurlijk, niets menselijks is mij vreemd. Gedurende de dag veranderde het vervelende gevoel in een licht pijnlijk gevoel. Nu moet je weten dat een jaar of 4 terug ik ineens verschillende ontstekingen kreeg in mijn linker borst. In het Wilhelmina ziekenhuis in Assen hebben ze die ontsteking verschillende keren eerst poliklinisch en later onder volledige narcose verwijderd. (even een kleine anneke-dote tussen door, tijdens één van die operaties werd mij gevraagd of ik akkoord ging met een zenuw-blok. Dan hoefde ik niet helemaal in slaap. Dan kreeg ik wat lokale, oppervlakkige verdoving en werd er werd een zenuwblok geplaatst vanuit mijn schouder. Dat werd netjes onder röntgen gedaan zodat ze wisten waar ze moesten prikken. Nu heb ik geen goede ervaringen met dit soort zenuw blokkades. In het AMC hebben ze mij ook ooit eens een ruggenprik gegeven. Ze moesten namelijk in mijn rechter enkel opereren. Nu zal ik je vertellen, mijn hele onderlichaam was volgens plan ook netjes gevoelloos behalve mn rechter onderbeen. Dus het deel waar ze moesten opereren was niet verdoofd. Dus toen kreeg ik alsnog een volledige narcose. Goed, dus een zenuwblok in mn schouder en dat leek goed te gaan. Ze hadden me al verteld dat je anders dan bij een ruggenprik er eigenlijk niets van verneemd, in de zin van doof gevoel of zo. Dus de operatie begint. De chirurg maakt de eerste incisie en inderdaad, ik voelde niets. Maar, toen ze een minuutje of 2 bezig was en in het te opereren gebied was aangekomen begon ik een zeer onaangenaam gevoel te vernemen. Uiteraard heb ik dat direct gemeld. Maar toen de pijn ondragelijk werd na ongeveer een minuut of 5 was ze al zo ver dat ze niet meer terug kon. Dus heeft de chirurg zo goed en kwaad als het kon de operatie afgemaakt en ik heb de hand van de arme ok-assistent ongeveer vermorzeld. Dus je kan wel zeggen dat ik zonder narcose ben geopereerd. 🤭 Dus je snapt wel dat ik tegenwoordig niet happig ben op een lokale verdoving)

Goed, ondertussen zijn we een paar uur verder en ben ik in het ziekenhuis geweest. Eerst een gesprekje met de chirurg. En hij liet me schrikken. De man sprak Engels en nog verstaanbaar ook. Toen bloed laten prikken en vervolgens een echo laten maken. De radioloog liet me gelukkig al direct weten dat het hier niet ging om een abces maar om een granuloom. Toen moest ik terug naar de Chirurg maar daar moest ik wel even wachten. En met mij heel veel mensen. Het was er druk.

Goed, toen ik eindelijk aan de beurt was konden we daarna ook snel weg. Eigenlijk moesten we nog een uur wachten op de helft van de bloeduitslagen(…). Daar had ik echt geen zin meer in. Dus afgesproken dat als er iets ernstigs uit zou komen, dan zou hij bellen. Op naar de apotheek, want ja…. het is geen goede dokter als je niet minimaal 3 verschillende soorten pillen krijgt. En dan bij voorkeur minimaal één kuur antibiotica.

Zo, en nu vlug terug. Hééé…. we kunnen helemaal ons huis niet in. 😳 Toen we begonnen met de bouw van ons huis was ons verzekerd dat er hier gas langs liep. Helemaal prima. Maar toen we het daadwerkelijk wilde aanvragen, toen was het ineens allemaal niet zo makkelijk. Jazeker, er loopt een gasleiding voor ons huis langs. Maar dat blijkt een hoofdgasleiding te zijn die als toevoer dient voor het volgende dorp. Dus daar willen ze geen vertakking aan maken. En zijtak aan de leiding is een mogelijke breuk, aldus het gasbedrijf. Op zich snap ik dat wel. Alleen een beetje jammer dat ons vooraf was verteld dat we gewoon gas konden krijgen. Dat kan ook wel…. een keertje…. misschien dit jaar, misschien volgend jaar, misschien….. Inşallah Nou ja, de grond was al gekocht, het huis besteld dus dan maar een elektrische combi ketel. Foei, die dingen vreten stroom. Maar goed, het is zo als het is.
Komen we thuis, is de hele straat open gebroken. Ze komen gas aanleggen. Dit zodat iedereen gas kan krijgen hier in de straat. Bah…. ik heb dus net een nieuwe combi ketel gekocht. En marktplaats zoals ze het in Nederland gebruiken kennen ze hier nog niet. Goed, Selma zegt terecht dat gas hier zo veel goedkoper is dat electra… ik denk dat we toch maar gaan investeren in een goede combiketel op gas. En die electra ketel laten we maar netjes in de schuur voor het geval electra veel goedkoper wordt dan gas. Oh ja, zeker… we hebben zonnepanelen. Maar ik mag als voorbeeld graag onder de douche gaan voor ik naar bed ga. Tja, en dan schijnt ook hier de zon niet. En omdat ze hier niet doen aan saldering moet ik dat dan gewoon zelf betalen. Dus daarom toch maar kijken naar een Gas combi en de zonnepanelen gewoon gebruiken om lira’s te verdienen 😉
En zoals ik eerder vertelde…. hier gebeurt altijd wel wat. Ik was rustig bezig met mijn foto opdracht voor de foto7weekse van Heel Holland Fotografeert toen we ineens geschreeuw hoorden van buiten. Nu schreeuwt hier wel eens vaker iemand maar dit was anders…. en toen was het stil. Toch maar even kijken. Was de buurman van zn brommer gereden door de graafmachine. Gelukkig stond hij direct op. Maar toen kwam ik er achter wat het dorpse leven inhoud. Pfff ik kon het niet af kijken en 3/4 van het naburige dorp stond hier op straat. Dat is het dorp waar de buurman oorspronkelijk vandaan komt. Hoop geschreeuw. Buurman had ‘gelukkig’ alleen maar zn voet scheef onder zn been staan. Maar goed….. dokter? Neu, hoefde niet. Toen de politie arriveerde zijn wij maar weer naar huis gegaan. Buurman nog even een hart onder de riem gestoken en klaar.
Oh, en het resultaat van mijn foto opdracht? De opdracht was “Lezen” en dit is wat ik er van heb gemaakt:

Ik vind hem persoonlijk best leuk gelukt. Maar goed, dus tot nu toe een maffe dag. Was ik eigenlijk wel blij om want gisterenavond toch weer slecht nieuws uit Nederland. Ik had eerder al verteld dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is. Maar als je dan geconfronteerd wordt met het feit dat ze lichamelijk nu snel achter uit gaat…. Tja, dan ben je een grote kerel maar dan kan ik even niet meer praten. Met mn moedertje afgesproken dat ze het minimaal tot juli gaat volhouden. Fingers crossed 🤞🏻
En dan hoor je ook nog dat het in de Balkanlanden onrustig is en dat er zelfs een zogenoemd rapid response team vanuit de NATO naar toe wordt gestuurd. Waarom ik daar op aansla? Ons plan is om dus met de auto naar Nederland te rijden en dan moeten we precies door dat gebied waar het onrustig is. Misschien dan toch maar een andere route kiezen. Misschien dan toch maar kiezen voor Griekenland en dan met de boot naar Italië. Ik weet het, het is nog ruim een maand…. maar toch.

Tja, en dit allemaal zorgt er voor dat mn hoofd knal vol zit. Zo vol dat ik slecht slaap. En die combinatie is weer niet goed voor mij humeur. Mn lontje wordt korter en korter. Was sich liebt, das neckt sich…. dus die arme Selma en (hopelijk) in mindere mate ook Kenan krijgen soms volkomen onterecht de wind van voren. Tja…. ik ben ook maar een mensen. En op dit moment een heel verdrietig mens, dat dan weer wel.

Nou ja, hoe gek het ook klinkt misschien…. het voelt goed om dit met jullie te kunnen delen. Of het oplucht? Een beetje wel.

Oh, ik heb toch nog iets grappigs te vertellen. Iets leuks wel. Althans, dat vind ik. Mijn kennis van de Turkse taal is bijna niet bestaand. Maar, door omstandigheden ben ik gisteren heulemaal alleen naar de dokter geweest. En met behulp van een vooraf geschreven spiekbriefje, met behulp van mn vertaal app én met de telefonische hulp van onze lieve vrienden Monique en Nevzat is het me gelukt om mezelf te redden bij de arts. Dus, super trots op mezelf!

Goed lieve mensen, dan rest mij niets anders dan te schrijven wat ik altijd schrijf….. voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op. En niet vergeten, gebruik je verstand en blijf gezond.