Ik zeg goeiedag e’em ve günaydin. Ik hoop dat alles ok is aan jullie kant van het beeldscherm. Hier is alles prima. Dat wil zeggen, zoals ik verteld had was ik bij de dokter geweest en dat ik een antibiotica kuurtje had gekregen. Nou, mijn darmen weten dat nu ook…. zucht, vanaf vanmorgen een uur of 4 ben ik een regelmatige bezoeker van het toilet. Nou ja, als het dan ook maar helpt. Eén ding kan ik wel vertellen, het werkt prima voor mijn gewicht hahahaha.

Goed, gisteren zijn we eerst begonnen om onze grasmaaier te laten repareren. Toen we eindelijk de werkplaats gevonden hadden die speciaal voor tuin-machines bedoelt was konden we gelijk onze grasmaaier naar binnen rijden. Wat we toen zagen op service gebied, daar kan menig bedrijf nog wat van leren. Het wieltje werd vervangen. Maar dat was niet alles. Hij kreeg gelijk een complete beurt. Olie werd gecontroleerd, het mes werd geslepen, de afstelling werd nog even gecontroleerd en aangepast, en het kersje op de taart…. de grasmaaier werd ook nog even gewassen. Nou, dat heb ik in mn leven nog nooit gedaan hahaha. En de monteur gaf aan dat dat te zien was hahaha. Ik bedoelde eigenlijk dat ik in mn hele leven nog nooit een grasmaaier had gepoetst. Maar goed, hij kan er weer even tegen aan want volgens de monteur was het motortje nog in prima staat. Moet ook wel, hij is nog geen jaar oud. Oh, en de kosten? € 12.50 inclusief de materiaalkosten en een fooi accepteerde hij niet. Hij was toch echt wel een half uurtje bezig. Ik had gewoon last van een beetje plaatsvervangende schaamte. Maar goed, dit zijn de prijzen hier. Ik klaag niet.

Op naar huis want daar lag een grasveld wat nodig gemaaid moest worden. Alleen door door de frequentie van mijn toiletgebruik was (en is) mijn energie niet erg hoog. Dus toen ik ongeveer een derde deel had gedaan kon ik gewoon niet meer. Maar gelukkig zei mijn prinsesje dat zij het wel even wilde overnemen. Topper is het!

Tja, en gisteren was het weer zo’n dag hahahaha. Geen plannen maar kneiter druk. Maar ach, hoe was het ook al weer Meral? Ook dat is onderdeel van ons avontuur en “Living the Dream”
Tussen het gras maaien moesten we ook nog ff lunchen. Toen dan eindelijk het gras eraf was (leer voor ons zelf… warm weer en regen? dan bruist het gras de grond uit. Tja, en dan moet je ook wat vaker maaien), de innerlijke mens verzorgd was, we even onder het gebroken water door waren geweest en vervolgens konden wij verder met het project “aardgas”.

Nu hebben we dan eindelijk een gasleiding door de straat lopen, maar dat maakt nog niet dat we ook daadwerkelijk gas in huis hebben. Nu moesten we naar Aksa. Dat is het gasbedrijf (het netbedrijf én gelijk ook de leverancier.) Hier konden we ons nu dan eindelijk officieel voorinschrijven om aan te geven dat we gas willen. Zodra zij onze betaling van €110 geaccepteerd hadden zijn ze wettelijk verplicht om een aftakking te maken vanaf de nieuwe doorgaande leiding naar ons huis toe. Hebben we dan toegang tot de aardgas? Hahahaha neeee, er zijn nog andere bedrijven en instanties die een centje willen verdienen. In die boven genoemde periode van 90 dagen wordt er een zogenoemd wit kastje geplaatst aan ons huis. Dan moeten we weer een aanvraag doen en nu voor het daadwerkelijk plaatsen van de gasmeter. Uiteraard moeten we eerst nog een borg hiervoor betalen. Dat is zo’n €60. Dan moeten we de binnen installatie laten controleren en natuurlijk is dat ook niet gratis. Dat kost ongeveer €10 En dan zijn we er toch wel? Neeeee, dan moet de meter nog in bedrijf gesteld worden. En ja, ik kan geen kraan open draaien. Daar moet ook weer een mannetje voor komen. En dat kost dan toch weer zo’n € 3 In de tussentijd moeten we opzoek naar een goede gas combi-ketel én een door de Aksa goedgekeurde installateur die dit voor ons kan plaatsen. Tja, dus wij hopen dat we komende winter gebruik kunnen maken van aardgas. Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen. Onderdeel van ons avontuur. Living the dream.
Goed, voorinschrijven. Het lokale kantoor van Aksa zit hier mooi in het centrum. Dus daar zijn we naar toe gewandeld. Toen we binnen kwamen was er helemaal niemand. Dan is het hier redelijk gebruikelijk dat de man iets als ‘Selam aleyküm’ roept. Vervolgens hoorde we uit de achterkant van het kantoor een diepe zucht vol afschuw. En na weer zon 2 minuten kwam er een jonge dame naar de balie die overliep van werkvreugde…. Lang verhaal kort, Selma moest 638.294 en een half document in vullen. Oh en wij waren ‘vergeten’ om wat kopieën te maken. Gelukkig was deze dame zo aardig om voor ons die kopieën te maken (je kon aan haar gezicht zien dat ze dacht dat wij anders haar nog langer lastig vielen) En nu is het dus afwachten. De eerste dag van die 90 dagen is voorbij.

Snel nog even lang ons nieuwe neefje. (hij heet trouwens Aras, stoere naam voor een stoer mannetje) Want zij wonen aan het andere eind van de straat waar ook Aksa zit. Daarna naar huis in de hoop dat ze nu toch wel klaar waren met de graafwerkzaamheden. Nou, niets is minder waar. We hebben ineens een berg zand voor ons huis liggen ter hoogte van de Vaalserberg. En voor onze oprit ligt een iets minder hoge bult maar hoog genoeg om je schokbrekers op kapot te rijden. Het ergste van alles…. geen werkmannetje te zien in de buurt. Nou is Selma meestal de rust zelve (euhm…. hihihi soms dan hahaha) maar nu was ze er zo zat van, want bij nadere inspectie was de rioleringsput ook verdwenen onder een berg zand. En nu moet je weten dat deze put toch al een zorgen kindje was. Selma heeft direct de telefoon gepakt en de Muhtar gebeld. (Een Muhtar is het gekozen dorpshoofd in dorpen in Turkije en in dorpen in de Turkse Republiek Noord-Cyprus. Ook in steden heeft elke buurt een Muhtar, maar met een iets andere status. Muhtars en hun dorpsraden worden tijdens lokale verkiezingen voor vijf jaar gekozen) Hij is er ook een beetje klaar mee. We bellen hem tegenwoordig gewoon maar direct als er weer gezeur is met de riolering. Dus hij is gaan bellen en in no-time waren er een handje vol werkmensen. Maar ja, helaas alleen met de mededeling dat ze niets konden/mochten doen.

Ze hebben alleen de rioleringsput naar boven gehaald (en in dit proces gelijk maar de waterleiding van onze buren ‘de begraafplaats’ kapot gemaakt… prutsers) en verder hadden ze geen opdracht (lees geen zin) Maar Selma heeft ze echt even verteld wat ze er van vond. De graafmachine chauffeur durfde zijn machine niet eens uit hahaha Mijn eigen kleine lieve PittBull.
Goed, verder bows zijn had niet zo veel zin. Gelukkig konden we de dag afsluiten met prachtig vuurwerk in de lucht….

Vandaag al weer 02 juni. Over precies een maand gaan we naar Nederland vertrekken voor een memorabele vakantie. Toen ik vandaag wakker werd (rond de klok van 4) moest ik rennen naar het toilet. Tja, en dat was eigenlijk een groot deel van de dag mijn activiteit. Wat ik aan het begin van het verhaal al zei, mijn darmen en antibiotica gaan niet echt samen. En behalve dat Selma nog even een boodschapje moest doen hebben we helemaal niets gedaan.

Wat nog wel aardig is om te vertellen is dat vandaag, 02 juni…. dat het gewoon sneeuwde. Huh? Echt waar? Hahahaha nee, maar het leek wel zo. Aan de andere kant van de weg staat een hele rij Populieren. Van die bomen die heel groot worden, 20 – 30 meter is hier redelijk gewoon. Maar goed, die laten dus enorme bossen pluizen los. En omdat er hier een redelijke bries staat werden die pluize bollen over best een eind verplaatst. Nu kan het ook goed zijn dat ik me niet helemaal top voel omdat ik een lichte vorm van hooikoorts heb. Brandende ogen, kriebel in mn neus. Niets aan.

Tja, dat was eigenlijk wel het hoogtepunt van de dag hahaha. Morgen beginnen we de dag weer met een uurtje basketbal. Daarna even kijken of we één of twee snelgroeiende bomen kunnen vinden. En verder maar eens kijken wat de dag ons gaat brengen. Goed lieve mensen, dan rest mij niets anders dan te schrijven wat ik altijd schrijf….. voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op. En niet vergeten, gebruik je verstand en blijf gezond.