Zoals de titel het al vermeld…. wij vervelend ons niet snel. Waar wil ik heb vandaag met jullie over hebben? De afgelopen tijd kwam het getal 50 regelmatig in verschillende vormen voor in mijn berichten. En iedere keer vertelde ik dat ik er binnenkort op zou terug komen. Nou, vandaag is die dag….. Ik ben uitgekozen om mee te doen aan het “3x 50” project. Lees gauw verder, hieronder zal ik uit de doeken doen wat dit project inhoud.
Is er nog meer gebeurt? Zéker. Voor mijn trouwe facebook volgers hadden het mogelijk al gezien, gisteren hadden we hier een euhm…. modderig incident voor de deur. Een klein, jeep-achtig autootje ging offroad maar dat ging niet helemaal zoals hij voor ogen had. Het ‘slachtoffer’ was gelukkig een voormalig politieman, en hij bleef bewonderenswaardig rustig. Maar spannend werd het zeker.
En laten we ook eens kijken naar het weer. Naast de wegwerkzaamheden ook zeker een hoofdoorzaak van het bovengenoemde incident. (terwijl ik dit schrijf, kijk ik met één oog naar de voorbeschouwing van de F1 race in Spanje en… het komt echt met bakken uit de lucht)
En laten we ook nog even stil staan bij ons huis. Tot nu toe was het weer redelijk extreem. Van enorme droogte en nu enorme hoeveelheden water. Ons huis hebben we nog niet goed kunnen testen wat het weer betreft. Maar nu…. nu komen er toch echt wat problemen ‘boven drijven’

Helemaal blij en ook wel een beetje trots dat ik ben uitgekozen om mee te doen aan het ‘3×50’project. Goed, maar wat is dan dat 3×50 project. In het kort: 50 fotografen maken 50 weken lang een foto met hun 50 millimeter primelens. Dus elke week kan je 50 foto’s bekijken op www.3×50.nl, elk gemaakt met een 50 millimeter primelens. En creatief worden we mega uitgedaagd doordat er geen opdracht aan vast zit. De enige opdracht is om elke week een foto te uploaden naar www.3×50.nl die je hebt gemaakt met je 50 mm primelens.

Goed, ik heb het nu steeds over een 50mm primelens. Maar wat is nu eigenlijk een prime lens?
Om goed uit te kunnen leggen wat een prime lens is, is het goed om te weten wat het verschil is tussen een zoomlens en een prime lens. Dat verschil is niet heel moeilijk. Een zoomlens is gemaakt om de brandpuntsafstand te verleggen. Bij een prime lens kan dat niet. Deze heeft een vaste brandpuntsafstand. Je zal dus zelf moeten bewegen om meer of minder afstand te nemen tot je onderwerp. Het voordeel is wel dat prime lenzen lichtgevoeliger zijn. Dit komt doordat het diafragma van een zoomlens over het algemeen kleiner is. Je zal zien dat je foto’s met een prime lens scherper zijn en meer detail hebben. Dit komt omdat er minder bewegende onderdelen in een prime lens zitten en het licht maar door één lens hoeft in plaats van meerdere lenzen. Dit betekent dus ook dat je dit merkt in het gewicht. Prime lenzen zijn over het algemeen lichter dan zoomlenzen. Doordat je bij een prime lens niet hoeft te kijken naar welke brandpuntsafstand je wilt, hoef je je alleen te focussen op je diafragma en je scherpstelafstand. Je zal dus, zoals eerder gezegd zelf moeten bewegen als je dichterbij wilt. Het mooie daarvan is dat je tot mooie en creatieve composities komt.

Nu je dit weet, even wat achtergrond van het 3×50 project. In mei 2013 bedacht Mischa de Muynck van HeelHollandFotografeert dit 3×50 project. In 2023 start Mischa voor de 8e keer dit geweldige project. Ieder van de 50 fotografen die meedoen maakt gedurende 50 weken iedere week een foto met de 50mm lens. Als fotografiedocent ziet Mischa vaak dat mensen een ‘stok achter de deur’ nodig hebben om foto’s te maken. Met het 3×50 project verbinden de deelnemers zich ertoe om gedurende langere tijd bewust bezig te zijn met fotografie waardoor zij de kwaliteit naar een hoger plan kunnen tillen. De 50 fotografen komen uit heel Nederland, maar ook uit België, Noorwegen en nu dus ook uit Turkije. Wij maken de foto’s daar waar ze die week zijn. Het 3×50 project start half 2023 voor de achtste keer en halverwege 2024 zijn er dus 2500 foto’s gemaakt én gepubliceerd op deze website.

Maandag 26 juni 2023 starten we. En zoals jullie ondertussen van mij gewend zijn zal ik jullie zo veel als ik kan mee nemen in dit project. Mocht je nog tips hebben over wat ik kan fotograferen…. 😜

Gisteren, ineens een enorm motor gebrul gevolgd door stilte en een heleboel gemopper en geschreeuw. Hmmm, toch meer even een kijkje nemen. En al gauw was het duidelijk dat het geluid van voor ons huis kwam……

Tja, en een 4×4 aandrijving is wel leuk…. maar als beide linker wielen in de lucht hangen, als rechtsvoor door het asfalt is gezakt en daar als het ware achter blijft haken en rechtsachter als het ware in een plas rond aan het malen was…. tja, dan kom je ook met een 4×4 niet ver meer.
Toen Selma en ik gingen kijken zag je aan de man dat hij blij was dat er eindelijk hulp was. (nou ja… hulp hahahaha) Snel stopte er ook twee wat euhm…. laten we zeggen, twee seniore heren. Die wisten de oplossing. Niet moeilijk doen, zij gingen op de hoge kant van de auto staan en dan kon, volgens deze mensen ‘het slachtoffer’ rustig weg rijden. Tja, en behalve een modderig pak van deze twee hulpvaardige mannen kwamen we niet. Oh, en het gevaar dat de auto helemaal ging kantelen….
Nu hebben wij best wat trekkracht in onze Doblo. Dus onze auto gepakt, aan de achterzijde gepositioneerd, weg afgezet en toen beide auto volle kracht…. maar meer dan een stinkende koppeling van onze Doblo kwamen we niet.

En wat was nu eigenlijk de oorzaak? Zoals ik al eerder aangaf, de firma Aksa Doğalgaz is bezig om onze straat aan te sluiten op het gas netwerk. Gezien het verbruik van onze electrische combiketel zijn we daar erg blij mee. Nu hebben ze een aannemer in de hand genomen…. tja, hij zal wel erg aardig zijn. Maar erg netjes werken ze niet. Rioleringen, waterleidingen, telefoonkabels, internetkabels etc etc, alles trekken ze dwars door midden. Ik zei al gekscherend dat ze te druk met hun telefoon zijn, waardoor ze niet voor zich kunnen kijken.
En als ze de gaten al dicht gooien, ook dat kunnen ze niet netjes. Nu hebben ze het weer ook niet echt mee, maar toch. Hier wat voorbeelden van hoe de straat er nu uit ziet voor ons huis.

[klik maar eens op de foto’s voor het beste beeld] Maar goed, ondanks dat het gisteren zaterdag was en hier in Turkije ze eigenlijk 7×24 werken werken ze bij Aksa Doğalgaz niet op zaterdag en was het erg lastig om de aannemer de bereiken. Want door alle hulppogingen was het al snel duidelijk dat er zwaar materieel nodig was om ‘het slachtoffer’ weer op weg te helpen.
Uiteindelijk was er succes, de aannemer was gevonden en die kwam met 2 zware graafmachines. Hahaha ondertussen stonden er al zo’n mannetje of 10, en die wisten allemaal wel wat er nu moest gebeuren. Van ‘Trek dat ding toch gewoon vooruit het gat uit’, tot ‘neeee, hij moet er achter uit’ en ‘iederen moet op de lage kant gaan staan en dan moeten ze hem over dwars, de andere kant er uit trekken’ En wij? Wij stonden op een afstand dit hele circus te bekijken. Uiteindelijk hebben ze toch maar besloten om het autootje gewoon met die zware machines op te tillen. Euhm…. bind hem dan wel goed vast please….

Nou, zoals je in het filmpje kan zien was ok deze poging niet echt succesvol. Goed, omdat het circus nog niet compleet was en omdat we ondertussen de hele weg hadden afgesloten, kwam ook de politie nog maar even een kijkje nemen. Die gaf aan dat ze een rapport zouden opmaken en dat ze dat bij de gemeente zouden indienen omdat deze situatie toch inderdaad wat gevaarlijke situaties oplevert. Ik ben benieuwd of het wat oplevert.
Uiteindelijk is de auto netjes opgetild en op zn 4 wielen gezet. En na 100.000 dankjes naar ons toe omdat we hem zo hadden geholpen ging hij gelijk naar de garage om de boel te laten controleren (later die dag hadden we nog even telefonisch contact en gelukkig voor hem was zijn auto op het eerste gezicht zonder schade)
Hieronder even een aantal fotootjes die Selma en ik hebben gemaakt. Dan krijgen jullie een nog beter beeld van de chaos….

Was het dan allemaal klaar? Neu, natuurlijk niet. We hebben gevraagd aan de aannemer (die uiteindelijk ook maar even een kijkje is komen nemen), maar we vroegen hoe ze dachten om deze ellende achter te laten. Helemaal in het donker was het vragen om ellende als ze dit gat ongemoeid zouden laten. Want ja, dat wilde ze inderdaad gaan doen. Dat gat wat veroorzaakt was door de malende banden van dat autootje zit zo dicht langs de weg…. vragen om problemen. Na een hoop zuchten en steunen en kreunen….. oké, we gooien het gat dicht en zetten de boel af met lint. Ze hadden ook beloofd om het af te zetten met lichten. Maar dat waren ze even ‘vergeten’

Uiteindelijk hebben ze na ons gezeur een paar oude borden geplaatst met daarop een snelheidsbeperking en wat linten er omheen gehangen. Je ziet dat je er nu maar 50 mag. Euhm…. wij wonen binnen de bebouwde kom. Dus ja, je mag gewoon 50 . Dus snelheidsbeperking? Ach, we wonen in Turkije….. 😜 Dat was dus onze ‘rustige’ zaterdag hahahaha

Gezien de weersvoorspelling (zie onderstaande plaatjes) wordt het nu toch wel een rustige zondag. Er loopt nu regelmatig een wild pupje op onze grond. Die wilde honden hebben een gat gemaakt in ons hek. En die worden dan wel weer vakkundig door onze honden weg gejaagd, maar goed… wat voor ziektes nemen ze mee? Dus vanmorgen heb ik ons hek maar gefixt. En vanmiddag, terwijl ik dit verhaal schrijf ben ik lekker F1 aan het kijken. En op dit moment leid Verstappen de wedstrijd en volgens mij moet hij oppassen dat hij niet in slaap valt hahaha. Beetje saai dus.

Nou lieve mensen, dit is ons verhaal wel een beetje van dit weekend. Wat ik zei…. we hadden ons voorgenomen om dit een mooi rustig weekend te laten zijn. Volgend weekend wordt ook wel weer een memorabel weekend…. tot nu toe is Kenan nog nooit mee geweest op een schoolreisje. Iedere keer als zijn klas met schoolreisje ging was er wat. Of we waren al op vakantie, en wat te denken van de corona periode. Maar, nu gaat hij echt. En ons mannetje vind het zo spannend, hij probeert nu verschillende excuses te vinden om niet mee te gaan…. koud water vrees. En zn schoolreisje luid ook gelijk de laatste schoolweek in. De week waarin er allerlei festiviteiten zullen plaats vinden met als kersje op de taart vrijdag de 16de juni waarop deze trotse papa en de trotse mama naar school mogen komen voor de officiële rapport uitreiking.

Goed lieve mensen, wellicht wat vroeg om de dag al af te sluiten…. er rest mij niets anders dan te schrijven wat ik altijd schrijf….. voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op. En niet vergeten, gebruik je verstand en blijf gezond.