Ik zeg goedemiddag, (of goedemorgen… of goedenavond…. afhankelijk van wanneer je dit leest natuurlijk). Eén ding is onafhankelijk van wanneer je dit leest, het moment van schrijven vind plaats op woensdag 21 juni. De langste dag en de officiële start van de zomer. Alleen als ik naar buiten kijk zij de weergoden het niet helemaal eens met die feiten. Een stevige wind en egaal grijs. Nix aan. Maar goed, als ik de weersvoorspellingen mag geloven is vandaag een wisseldag. Vanaf morgen lijkt toch echt de zomer te beginnen met droogte en warmte.

Dat ziet er toch een stuk beter uit. Al moet ik zeggen dat ik 30 graden dan toch wel weer wat overdreven vind. Maar gelukkig koelt het hier ’s avonds en ’s nachts toch wel lekker af. Dus al met al geen klagen.

De afgelopen dagen was het weer raak met betrekking tot de aardgas aansluiting. Eerst nog even dit. Ik kreeg de vraag dat we toch zonnepanelen hebben laten plaatsen. Of die niet voldoende kracht geven om alles wat energie gebruikt te voeden. Zeker, dat klopt helemaal. Als de panelen vol vermogen leveren hebben we voldoende stroom om ongeveer 75% – 80% van al onze apparaten te voeden. Maar, dat kan natuurlijk alleen overdag. De kachel hebben we natuurlijk voornamelijk in de avond aan (in de winter), douchen doe ik graag voor ik naar bed ga, om maar een paar dingen te noemen. Onze combiketel hebben we ons op verkeken. En…. we zijn verkeerd voorgelicht. Maar goed, zoals veel zaken hier in Turkije…. gedane zaken nemen geen keer. Dus het is zoals het is, en dat heeft ons doen besluiten om toch ook aangesloten te worden op het gas. Buiten het comfort is het ook gewoon goedkoper. Ja, je leest het goed, je kan hier beter gas gebruiken ivm de prijs. Onze elektra rekening is vergelijkbaar met wat we in Nederland betaald, maar voor Turkse begrippen is dat enorm. En omdat we het hele binnenwerk zo hebben laten aanleggen in het begin hoeven we ‘alleen maar’ een nieuwe combiketel te laten plaatsen…. Inşallah.

Maar goed, dezelfde prutsers kwamen en inderdaad…. wederom dezelfde problemen. Door schade en schande wijs geworden hebben wij samen elk moment van de werkzaamheden met onze neus er boven op gestaan en nog…. De mooiste quote van de voorman: “let op, hier moeten we alles volgens protocol doen” Ik wil niet weten hoe ze het bij onze buren hebben aangelegd. Goed, toen ze klaar waren met het aansluiten wilde de complete ploeg weg gaan. Foutje…. wie gaat alles dan dicht gooien? Nou, straks komt er wel een ploeg en die gooit het dicht. Hmmm…. en dat gat in de weg? Wij hebben hier ervaring mee. Straks kan prima ook over 3 dagen zijn en ik ga niet akkoord met dat jullie een gat van 1,5 meter diep onbewaakt achter laten. Dus of jullie gooien het dicht, of jullie zorgen voor adequate beveiliging. Zo niet, dan bellen wij de politie. En verdomd…. die belofte (want dreigen doen wij niet…) werkt. Tegen wil en dank bleven de heren hier een beetje rondhangen tot de graafmachine terug was om de weg dicht te gooien. Nou ja, kwaliteit van het werk? Kenan had het beter gekund, maar die was niet thuis. En het gat binnen de muur dan? Oooh, geen probleem. Daar komen we ‘straks, binnen 5 minuten’ voor terug. Na meer dan een uur kwam er inderdaad een ploegje terug om de boel dicht te gooien. En daar ging het weer verschrikkelijk mis. Er kwam zwaar materiaal binnen de muur terwijl we hadden verteld dat dat niet verstandig was gezien alle problemen die we al hadden gehad met het riool. En ja, die grote zware graafmachine reed uiteraard precies over de plek waar de riool loopt. Meneer de Graafmachine-bestuurder schoof zijn poten uit en die zakte gelijk zo’n 50 cm de grond in. Beschermde tegels er onder? Neu… waarom? Hij heeft er zo in zitten harken met dat ding van hem, mn hele parkeerplaats is kapot. Ik kan mijn auto daar niet meer kwijt. Ik heb het geprobeerd maar zodra ik erop reed zakte ik tot mn as in de grind en zat volledig vast. Nu zijn Selma en ik redelijk ervaren geraakt om onze auto weer vrij te maken als we vast zitten. Dus konden we gelukkig zelf. Goed, zelf direct aan de slag om de ravage te herstellen en onmiddellijk viel ons de riool lucht op. Dus ik heb een donkerbruin gevoel dat ook deze rioolbuis kapot is gereden. Maar nee, dat kan niet volgens die prutsers…..

Nou, dat schoot ons zo in het verkeerde keelgat. Selma heeft direct de ‘Wijkhoofd’ gebeld. Die heeft geadviseerd om een boze brief te sturen naar de AKSA (het gas bedrijf) met een afschrift naar de Belediye Başkanı van Şuhut, dhr Recep Bozkurt. Dit is de gekozen Burgemeester van de stad Şuhut. De eventuele volgende stap die wij zouden kunnen nemen is om contact te zoeken met de Kaymakam Harun Reşit Han. Dit is de aangewezen Burgemeester van de gemeente Şuhut. Daarboven heb je ook nog de Vali Kübra Güran Yiğitbaşı en zij is de Gouverneur van het District Afyonkarahisar. Het beste kan je dit vergelijken met de Commissaris van de Koning in Nederland. En haar baas is Recep Tayyip Erdogan, u vast wel bekend.

Woest was ik…. maar goed, op dat moment kon ik vrij weinig er aan doen. Dus een keer diep zuchten, een paar hele lelijke woorden roepen en toch maar weer door. Want, ’s avonds hadden we nog een feestje. Selma haar nichtje was geslaagd en kreeg haar diploma. En dat niet alleen, ze was als beste van haar school geëindigd. En haar viel de eer te beurt om een speech te geven. Nu heb ik best wel eens mensen nerveus gezien voor ze een speech moesten geven, maar zij…. ik was even bang dat ze van haar stokje zou gaan van de zenuwen. Maar oh, wat deed ze het goed!

Ik vind het echt leuk om dat eens mee te maken in Turkije. Een heerlijk ongeorganiseerd zootje maar dat mag. Die jongens en meiden hebben 12 jaar samen hard gewerkt en nu moesten ze afscheid van elkaar nemen. Nu volgt nog wel een spannende tijd voor al deze jonge mensen (althans, voor de meeste) want afgelopen weekend hebben ze allemaal een toelating examen moeten doen om te bepalen naar welke universiteit ze mogen. Ergens half juli krijgen ze de uitslag en dan moeten ze ‘solliciteren’ naar een plekje op een door hun gewenste uni.

Goed, verder nog noemenswaardige gebeurtenissen? Nou, door het centrum van Suhut loopt een rivier. Dat wil zeggen, voor de mensen die mij al even volgen via mijn Facebook Profiel weten dat deze rivier ongeveer 3/4 van het jaar volledig droog staat. Maar in de afgelopen week is er zo verschrikkelijk veel water gevallen, delen van Şuhut stonden gewoon blank. Zie hier maar eens de foto’s gemaakt door de Belediye Başkanı.

En ja, die twee linker foto’s zijn van die droog gevallen rivier…. Maar goed, als het dan weer licht wordt en de grootste puinhoop is weer opgeruimd bied dat ook weer leuke fotografie mogelijkheden. En omdat de kleuren niet echt fijn waren en het contrast redelijk hoog lag heb ik er zwart/wit beelden van gemaakt. Ik zou het leuk vinden als je mij via een reactie laat weten wat je van deze foto’s vind.

Morgen, als het daadwerkelijk droog blijft, maar weer eens aan de slag in de tuin want het gras is al weer behoorlijk hoog. Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk van ons avontuur weer met plezier hebben gelezen. Dan rest mij niets anders dan te schrijven wat ik altijd schrijf….. voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op. En niet vergeten, gebruik je verstand en blijf gezond.