Vrijdag 06 juli: Deel 2 van onze vakantie naar Nederland in juli 2023. Na onze best wel vermoeiende reis zijn we dus aangekomen op de Minicamping De Balloohoeve in het pittoreske dorpje Balloo in het mooie Drenthe. Na een verkwikkende nachtrust en een heerlijk ontbijt hadden we besloten om onze dag te beginnen met een mooie wandeling. Naast de camping ligt een mooi stukje natuur, genoemd ‘Kampsheide‘ Dit paste prachtig in het doel van deze vakantie: Making Memories. Mijn vader kwam hier al als kleine jongen. Dus nu hebben hier in ieder geval 3 generaties Tel rond gehuppeld. (Making memories. De mensen die me al een lange tijd volgen op de diverse sociale media weten dat ik bijna alles deel op de diverse media. Bijna…. maar sommige dingen houd ik toch echt privé. Voor mijn gezin is dit een vakantie met een dubbele laag, een emotionele laag mag ik wel zeggen. Maar dat stukje houd ik dus voor mezelf. Geloof me, er blijft nog genoeg over om te vertellen en voor jullie dus om te lezen)
Donders, wat is Drenthe toch mooi. En dit stukje bos is zo vol historie, zelfs met eeuwenoude grafheuvels. Kenan ging opzoek naar wild want er zouden hier Schotse Hooglanders rondscharrelen. En onze kleine held ging zijn papa en mama wel even beschermen tegen deze ‘enorm grote maar vooral mega gevaarlijke koeien’, de lieverd. Maar hoe ik hem ook probeerde uit te leggen dat bijna alle dieren van nature bang zijn voor mensen en dat we daarom heel stil moesten zijn… nou laat ik het zo zeggen, de mensen die begraven waren in de eerder genoemde grafheuvels werden bijna weer wakker van ons lawaai. Dus je raad het al, we kwamen nog geen eendje tegen, laat staan een Schotse Hooglander. Maar het belangrijkste, we hadden samen heeeeel veel lol.

En zelf in Nederland moet je dan het onvermijdelijke doen, mijn favo bezigheid…. de boodschappen. In Turkije wordt het leven door de inflatie duurder en duurder. Maar zoals mijn vader terecht zei, in Nederland wordt het leven helemaal niet steeds duurder. In Nederland is het gewoon heel erg duur en dat wordt steeds erger. Na wij boodschappen hadden gedaan voor een paar dagen keken wij elkaar aan en zeiden tegen elkaar dat het voor het gemiddelde gezin, zeg maar Jan Modaal met vrouw en 1,62 kinderen (bron: NJi, Cijfers over geboorte) bijna onmogelijk is om fatsoenlijk rond te komen.
We hebben nog even rond gelopen in het centrum van Assen. Naast een beetje rond strunen (ja, A’j plat könt proat’n, mö’j ’t nich loat’n) waren we opzoek naar een klein cadeautje voor ons nieuwe neefje Aras en naar een sticker met het Drentse wapen er op. Na onze eerder ervaringen met de prijzen in Nederland… helaas geen succes.

Vanuit Assen zijn we via een mooie route terug gereden naar de camping. En deze papa wilde Kenan nog meer mee nemen in het echte camping leven. Dus ik heb een pan met camping food gemaakt hahaha. En ’s avonds heeft ons mannetje samen met mama de afwas gedaan. Want eerlijk is eerlijk, papa heeft gekookt, mama en Kenan doen dan de afwas. Na het eten hebben we een plannetje gemaakt voor de komende dagen waarna Kenan als een blok in slaap viel. De afgelopen dagen waren toch best vermoeiend.

Vrijdag 07 juli. Als gezegd, een vakantie in het kader van ‘making memories’ Toen, lang geleden was het nog mooi weer in Nederland. Dus ja, waar doe je Kenan het meeste plezier mee…. water waar je in kan zwemmen. Ik had Kenan vol vuur verteld over de ‘psst psst…. Hoornse Plas’ Een natuur plas waar ikzelf vroeger heel vaak ging zwemmen. Eerst met mijn ouders en mijn zusje en later met mn vrienden. En ik wilde Kenan graag daar ook mee naar toe nemen. Maar helaas…. de waterkwaliteit was zo slecht, er was een negatief zwemadvies. Opzoek naar een alternatief en die was gauw gevonden. Vroeger ging ik ook vaak naar de Papiermolen. Dus, op naar Groningen, op naar de Papiermolen. Wouw, ik denk dat het zéker een jaar of 40 geleden is geweest dat ik daar was en het was bijna niet veranderd. Maar tering…. wat was dat water koud zeg. Het deed gewoon pijn aan je benen. Dus ik ben even in het water geweest maar ik ben er ook weer heel snel uit gegaan. Gelukkig is Kenan wel een bikkel en heeft zich heerlijk vermaakt. Na wat onaangename ervaringen met van die stoere grote knaapjes die het nodig vonden om Kenan weg te duwen bij de duikplank en na dat hij een pleister moest scoren bij ‘de papiermolen politie’ (aka de badmeesters) omdat hij een snee in zn teen had opgelopen had hij er genoeg van. Een patatje met een frikandel scoren en een waterijsje na waarna we naar Börger gingen

Vanuit Groningen zijn we naar Börger gereden, op naar de familie Kaspers. Kenan wilde zo graag logeren bij Hugo, dus dat moesten we maar even laten gebeuren. En dat kwam op zich erg goed uit aangezien Selma en ik op zaterdag iets moesten doen waar we Kenan niet echt bij konden gebruiken hahaha. Dus op naar zijn grote vriend Hugo.

Kenan had een paar echte, diep gewortelde wensen. In Turkije gingen we met ons drietjes vaak op ‘foto avontuur’. Kenan had al eens een wens uitgesproken dat hij een echte camera wilde hebben. Tot nu toe fotografeerde hij alleen met zijn mobiele telefoon. En hij was zo serieus, dat hij al zijn geld apart legde om te sparen voor een echte camera.
Nog een dierbare wens van hem was om zijn verjaardag te vieren met de familie in Nederland. Tja, en als je er dan toch bent…. Dus zondag 9 juli gingen we Kenan zijn verjaardag vieren. Op de camping. Met Opa en Oma. Met oom Bert, tante Lisette. Rik en Anna.
Goed, eerst naar de familie Kaspers. En na een heerlijke en vooral gezellige barbecue reden wij ‘kindloos’ terug naar de camping.

Zaterdag 8 juli Das gek wakker worden, zonder een klein stuiterballetje die gewoon te vroeg te veel lawaai maakt hahaha. Maar goed dat we voor de zekerheid de wekker hadden gezet want we moesten naar Dedemsvaart. Kenan wilde zo graag een echte camera en ons mannetje was zo fanatiek met sparen, dat zelfs zijn ‘ijsco geld’ wat hij altijd krijgt van zijn Opa in Turkije in zijn spaarpot verdwijnt ipv dat hij een ijsje gaat halen. Dus Selma en ik hadden besloten om opzoek te gaan naar een leuke instap camera waar hij voorlopig mee vooruit kan. En die had ik online gevonden bij ReFoto in Dedemsvaart. Zoals zijn papa een Nikon uiteraard hahaha. Het werd een Nikon D3100 met een 18 – 105 kit lens. Ik had ze van uit Turkije gebeld en ze waren zo vriendelijk om de camera voor ons achteruit te leggen en te bewaren tot zaterdag de 7de. Dus op naar Dedemsvaart. Tja, en voor Selma en mij een weg met vele herinneringen. Mijn oma (de moeder van mijn moeder) woonde vroeger in Enschede. Selma is opgegroeid in Hengelo en haar ouders hebben nog jaren op datzelfde adres gewoond. Dus de weg die we nu reden hebben we alleen maar ook samen heel vaak gereden. Grappig hoe toch veel dingen weer samen komen.

In de middag hebben we Kenan weer opgehaald en zijn doorgereden naar Assen. Even een kopje koffie drinken bij opa en oma. Wij konden dan mooi even boodschappen doen voor ‘de verjaardag’ van Kenan terwijl hij nog even extra kon knuffelen met opa en oma. En ’s avonds zouden we even wat eten gaan halen en uiteraard we patat met frikandellen halen (geloof mij, ik kan voorlopig geen patat meer zien) En tot onze verbazing wilde Kenan optijd naar bed. Des te eerder was het zondag, des te eerder was hij ‘jarig’ en kreeg hij zijn cadeautjes hahahaha de boef.

Zondag 09 juli Kenan zijn verjaardag vieren. Oh wat was ons mannetje nerveus. Maar hij moest toch nog even wachten. De visite kwam pas in de middag. Tja, en ondanks dat het ’s morgens prachtig weer was maakte we kennis met een voor ons nieuw weersfenomeen… ‘popcorn buien’ Buien die je niet ziet op apps als Buienradar maar die ineens ontstaan. En geloof me, het zijn ook ineens zeer serieuze buien met flinke windvlagen. En als je op de camping zit is dat niet fijn.
Jaaaa…. daar kwamen eindelijk Opa en Oma op de camping. Eindelijk kon hij jarig zijn. (voor de goede orde, Kenan is pas zondag 17 september jarig). En we beginnen natuurlijk met het leukste van alles…. de cadeautjes. En oh oh oh…. wat is ons mannetje weer verwend. En toen eindelijk de camera-tas tevoorschijn kwam, de tas die mama steeds rond sleepte (maar papa, mama heeft toch helemaal geen camera? Waarom heeft ze jouw oude camera-tas dan bij zich? Tja, Kenan…. vrouwen. Je kan er maar beter van houden want begrijpen doe je ze toch nooit)
En dat bekkie toen hij in de tas keek en door kreeg dat er een hele echte camera in zat. Een camera voor hem alleen.

Ha en aan het einde van de middag, net voor we zouden beginnen met eten…. Popcorn. Dat wil zeggen, ineens werd het heul donker en ging het heel hard waaien. Zonder vooraankondiging kwam me ineens een bui op zetten. Oké de voortent was wel mooi ruim maar om met al het bezoek er in te gaan zitten, dat was wel even een dingetje. Gelukkig wonen opa en oma dicht bij. Dus snel alles opruimen en met zn allen in de auto, op naar opa en oma. Daar aangekomen heeft deze papa de familie nog even versteld doen staan. Ik heb gekookt en ze vonden het nog lekker ook hahaha.
Omdat opa en oma best al op leeftijd zijn werden ze ogenschijnlijk moe. Dus wij besloten om na het eten en de afwas weer terug te gaan naar de camping. Hé…. waar is onze zoon? Ja oma had hem uitgenodigd om te logeren bij opa en oma. Dus ja, waren we weer kindloos. Maar wel een heel blij en tevreden kind. Dus deze papa en mama waren ook blij.

En zo sloten we de eerste (korte) week in Nederland af. Een weekje vol emoties, vol herinneringen (nieuwe en oude) maar vooral een week vol zweetdruppels. Want foei, wat was het (benauwd) warm.
Een mooi moment om deel twee van ons verslag van Onze Vakantie In Nederland af te sluiten. Vrees niet lieve mensen, deel drie volgt gauw. En als ik het goed lees in alle weersvoorspellings-apps komt er ook beter weer aan voor jullie in Nederland. Dan kunnen we samen gezellig klagen over dat het te warm is. 😜

Hier nog even een paar foto’s van onze vakantie.