Wouw…. een beetje bijgekomen van de aankondiging uit mijn vorig bericht? Het was zo’n lang verhaal geworden, dat ik er voor gekozen had om mijn verhaal in tweeën te delen. Dus hier deel twee. Vanmorgen zijn we begonnen met het brengen van een serenade hihihihi Mijn zusje is jarig vandaag. En ja, ondanks dat ze de mooie leeftijd van 52 heeft bereikt blijft ze voor altijd mijn kleine zusje. (ook al vind ze dat niet leuk hihihihi) ‘Vroeger’ wilde ik nog wel eens bellen op tijdstippen waarvan ik zeker wist dat ze nog in bed lagen. Maar dit jaar waren ze me voor. Toen we belde zaten ze al in de auto. Nou zusje, ik hoop dat je een leuke dag hebt gehad.

Pfff maar wat weer een dag. Zoals eerder al gemeld hebben we een tijd terug zonnepanelen laten plaatsen. In eerste instantie wilde we graag een accu pakket zodat als we weer eens te maken hebben met een uitvallen van de elektriciteit we gewoon door konden gaan met ons dagelijks leven. Maar bij nader inzien… bij een accu pakket welke ons voor ongeveer 4 uur van stroom zou voorzien zou onze investering zou dan gewoon verdubbelen. Gelijktijdig hoorde we dat we tegen eerdere berichten in toch gewoon terug konden leveren. Salderen kennen ze hier niet, maar goed, ze betalen ons wel voor elke kWh die we terug gaan leveren en voor die lira’s hoeven we niets te doen. Dat doet de zon wel voor ons. Goed, zoals zo veel hier in Turkije, ook dit project was weer een kwestie van de langste adem. Via via waren we in contact gekomen met ‘Kaptan Solar Enerji‘ (op facebook) En na de offerte waren we er eigenlijk snel uit. Hun verhaal klonk betrouwbaar. Daarnaast kwamen ze met goede referenties. Dus afgesproken dat ze snel die dingen bij ons op dak kwamen leggen. En wouw…. als je hier in Turkije afpreekt met een bedrijf dat ze wat bij je komen doen, tel maar minimaal 3 kwartier tot een uur op bij de tijd dat ze zeggen dat ze komen. Maar de firma Kaptan Solar Enerji was gewoon een kwartier eerder. We schrokken er van. Alles keurig aangesloten, konden we niets van zeggen. Ze hadden ons zelfs beloofd dat ze alle administratie zouden regelen betreffende de administratieve rompslomp voor het terug leveren. Ik zal jullie alle strijd besparen maar niets gaat vanzelf. Het was zo erg dat ondanks mijn extreem slechte kennis van de Turkse taal. ik de communicatie heb overgenomen van Selma. En ik bleef gewoon volharden, iedere keer als die meneer dacht te moeten zeggen dat het hier in Turkije niet zo werkte als ik weer een volgens hem onredelijke eis stelde, gaf ik als antwoord dat ik ook geen Turk ben. Hij doet nu zaken met een Nederlander, ik betaal, dus hij past zich maar aan aan mijn wensen en eisen. Ik kon dat zeggen omdat ik weet dat hij ook heel graag zaken wil gaan doen in Nederland. Aanhouder wint laten we maar zeggen. Nadat ik zelf maar contact had gezocht met ons elektriciteitsbedrijf heb ik hem verteld dat hij nu toch actie moest gaan ondernemen want de mensen van Oedaş (het elektriciteitsbedrijf) zitten te wachten tot Kaplan zijn werk had gedaan en dat ook netjes hadden afgemeld. Hij sputterde nog wat tegen maar…. ze komen morgen! Als ik het goed heb begrepen komen ze ‘een extra ding’ plaatsen. Daarna komt Oedaş een tweeweg meter plaatsen en dan denk ik dat we los kunnen. Ik ben benieuwd.

Selma had vandaag weer haar administratieve hoed op. Ik vroeg aan haar of we nu niet eens moesten gaan regelen dat onze Limon gesteriliseerd zou worden omdat ik echt geen zin heb in een nestje. Selma was een groot deel van de dag heerlijk online aan het kwebbelen met onze lieve vriendin uit Didim. En die woont al een jaar of 10 in Turkije, dus die weet aardig de weg. Die vroeg of hier in de buurt geen asiel was, een dieren asiel. Nou is dat niet echt in de buurt, maar in Afyon (50km verderop) zit er wel een. Ze vertelde dat we daar eens heen moesten bellen want ze had wel eens gehoord dat de dierenarts die verbonden zijn aan de asielen voor een donatie van (honden)voer de sterilisatie gratis doen. Dus Selma bellen en wat denk je…. als wij een zak van 15 kg zouden doneren willen zij onze Limon gratis steriliseren. Is dat een goede deal of wat. Helemaal als je weet dat je in nederland zo maar een paar honderd euro kwijt bent.

Goed, we werden eigenlijk binnen 10 minuten terug gebeld door het asiel in Afyon. Of we morgenochtend tijd hebben om Limon om 9 uur te brengen. Oh jee, buiten het feit dat dat best vroeg is (wekkertje gaat om 07:00)….. er was nog wat. Oh ja, na veel strijd komen de zonnepanelen boys ook morgenochtend. En die afspraak willen we ook niet missen. Dus, dierenarts gebeld. Ja morgen is echt wel voorlopig de laatste keer dat hij een ok dagje heeft. Dus hij kan niet inschatten wanneer de volgende keer is. Nou, we mogen Limon ook wel om 08:45 uur brengen. Dus dat wordt om 07:45 uur de auto in ivm het drukke ochtend verkeer. En dan beetje extra gas geven zodat we tijdig weer thuis zijn.
Dus, nu moesten we nog wel even snel hondenvoer kopen. Op naar Afyon. We gaan meestal naar de 5M Migros in Afyon. Hier gaan we graag naar toe omdat dit midden in het Afium Outlet Shopping Center zit. Een groot Outlet centrum wat zich goed laat vergelijken met Bataviastad in Leleystad.
Aan de andere kant van de weg is een ander winkelcentrum geopend, genaamd Watermall Het is een winkelcentrum wat vooral gericht is op een gastronomische beleving (tenminste, dat zegt de reclame leus) Maar, het ziet er erg leuk uit.
Goed, we waren er al eens geweest. Even een kijkje nemen en als je niets wil eten ben je zo uitgekeken. Het bevreemde Selma en mij enorm. Want…. Kenan wilde hier persé naar toe. “Maar waarom dan kerel?” Nu moet ik eerst even kort vertellen, binnen onze familie is er een over de jaren heen een running gag ontstaan. Mijn vader houd niet van pindakaas op brood. Maar samen met de kleinkinderen werd dat steeds groter en groter. Nu had de dochter van mijn zusje in Utrecht een foto gemaakt van ‘de Pindakaaswinkel‘…. De winkel bij uitstek voor opa. Nou, Kenan vond dat zo zielig…. hij wist een winkel vol chocola en hij wilde daar graag een foto van maken om naar opa te sturen. Tja, en zeg dan maar eens nee. Dus wij naar ‘Chocolabs‘ in de Watermall. We hebben genoten, een absolute aanrader! Helemaal als je een chocolade liefhebber bent.

Toen we klaar waren hebben we daar een rondje gelopen en toen moesten we toch naar de overkant, naar de Migros om hondenvoer te halen. “Papa, gaan we bij de MacDonalds eten?” Zucht, nou, vooruit dan maar. Boodschapjes gehaald en op naar de Mac. Tja, en als je dan onderweg nog langs een grote speelgoedwinkel loopt… dan moeten we daar natuurlijk naar binnen.

Na we dan toch uiteindelijk aankwam bij de Mac hebben we onze buikjes vol gegeten. Ik moet zeggen, ik eet steeds minder als we daar eten. Tegenwoordig houd ik het bij een burger en een drankje. Dan zit ik wel vol.
En zo glijd ook deze dag weer ten einde. En ja, ik sluit deze dag hier op mijn site nu echt af. Een beetje afhankelijk welke avonturen we morgen weer mogen beleven, of ik morgen weer een verhaal voor jullie in petto heb. Maar lieve mensen, dan rest mij voor nu niets anders dan te schrijven wat ik altijd schrijf….. voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op. En niet vergeten, gebruik je verstand en blijf gezond.