Ik zeg goedemiddag. Daar zijn we weer. Laat ik maar gauw beginnen wat ik moet even weer een paar dingen met jullie bespreken. Laat ik beginnen met ons aan te leggen bos. We hebben dus al zo’n 25 naaldbomen geplant. Selma had een leuk adresje gevonden waar ze voor een schappelijke prijs fruitbomen verkopen. Selma had via de digitale snelweg een leuke deal gesloten en we zouden 20 fruitbomen krijgen. Ze zouden zo’n 2 jaar oud zijn en tussen de 100cm en de 150cm zijn. Ook waren ze al geent, dus de verwachting was dat ze binnen 2 jaar al fruit zouden geven.
* 2 zwarte vijgen
* 2 kaki vruchten
* 2 malatya abrikoos
* 2 pink lady appel
* 2 peren
* 2 napoleon kersen
* 2 witte kersen
* 2 elegant lady perzik
* 2 walnoten
* 2 groene pruimen

Helaas….. het werd met de koerier naar ons verzonden. Wel onder rembours maar dat vonden we niet erg. Selma vroeg welke betaalmogelijkheden we hadden. Of we ook met een creditcard konden betalen. Daar hebben we een goed vertrouwen in. Ja hoor, geen probleem. Toen de koerier kwam konden we alleen met cash betalen. Tja, dat was niet de afspraak. De manier van verpakken vonden we ook wat bijzonder. En de totale lengte van het pakje was zéker niet meer dan 100cm. Lang verhaal kort…. we hebben het pakket niet geaccepteerd. Dus, de fruitbomen moeten nog maar even wachten.

Daarnaast was ik zoals ik mijn vorige berichten melde, weer druk met mijn medische bingo. Ik had verteld dat de vader van één van Kenan zijn klasgenootjes orthopedisch chirurg is. Zijn vrouw volgt mijn verhalen en zij gaf aan dat het misschien een idee was om even een gesprek aan te gaan met haar man. Dus, een gesprek kan nooit kwaad toch…
Wat een lieve mensen. En wat een kundig arts. Ik ben naar hem toegegaan omdat ik wat vage, vooral irritante klachten heb in m’n rechter arm. En onder het motto van nu we er toch zijn… gelijk gesproken over m’n rechter enkel omdat dat gewricht steeds meer problemen oplevert. Na eerst even wat gekletst te hebben (in goed verstaanbaar Engels 👍) heeft hij even naar m’n schouder gekeken omdat hij nav mijn verhaal dacht dat daar het probleem zit. Hij noemde het een ‘trigger‘ (als ik het op het internet opzoek is het : Triggerpoints in de schouder worden beschouwt als pijnlijke strengvormige verhardingen in skeletspieren. In de volksmond worden ze ook wel ‘spierknopen’ genoemde. Deze kunnen ontstaan als gevolg van chronische- of acute overbelasting van de spier. In de spier ontstaat op microniveau een soort kramp) En voor ik wist wat het eigenlijk betekende stelde hij een ‘PRP behandeling‘ voor. Hierbij halen ze plasma uit mijn eigen bloed en spuiten dat vervolgens in m’n schouder weer in. Voordeel is dat het lichaamseigen materiaal is. Daarnaast verzacht het de pijn en het bespoedigd het herstel.
Ach, en als hij toch bezig was kon er ook wel gelijk zo’n injectie in m’n enkel gewricht.
Nou….. ff pas op de plaats. Even wachten. Dit gaat deze oude man even te snel. Ik wilde eigenlijk eerst alleen even kletsen. Even praten over mijn klachten en welke eventuele mogelijkheden er nog zijn. Helemaal omdat ik al zo verschrikkelijk veel verschillende behandelingen heb ondergaan, daardoor ben ik wat huiverig geworden. Helemaal omdat een aantal behandelingen die ik heb ondergaan de klachten alleen maar hebben verergerd.
Het ging allemaal zo snel dat voor ik het wist ik al op een behandelkamer lag en er een andere arts bij mij stond die bloed bij mij wilde afnemen. Ik schrok zo van dit hele gebeuren dat ik toen even hard op de rem trapte. Ik heb aan de arts heel eerlijk uitgelegd dat ik absoluut niet twijfel aan zijn kennis en kunde, maar door ervaringen in het verleden wilde ik gewoon even een time-out. Ik wil nu eerst een zelfgekozen rustperiode inlassen waarbij ik m’n schouder echt rust geef en als het daarna onvoldoende is hersteld kan er altijd nog een spuit in het gewricht. En…. ik heb hem uitgelegd dat ik een west-europeaan ben en dat wij echt andere patiënten zijn dan Turkse patiënten. Waar Turkse patiënten heel snel akkoord gaan met behandelingen (en vaak ontevreden zijn als ze te weinig nieuwe medicijnen voor geschreven krijgen) wil ik echt het naadje van de kous weten. Wat is het? Wat doet het? Waarom…. etc. En daar had hij gelukkig alle begrip voor.
Toen pas merkte ik wat dit mentaal allemaal met mij had gedaan…. Selma gaf zelfs aan dat ik me op een gegeven moment helemaal in mezelf keerde en redelijk apathisch reageerde. Dus het was goed dat ik op de rem heb getrapt.

De mensen die mij wat beter kennen weten dat ik op medisch gebied het nodig mankeer. Ik ben absoluut geen medicus maar ben minimaal wel een ervaringsdeskundige te noemen op veel gebieden. Nu heb ik ook de nodige problemen gehad (en heb dat eigenlijk nog steeds) in mn bewegingsapparaat. Wat ik vaak deed was een fysiotherapeut bezoeken en vaak met goed resultaat. Dus ik zei tegen Selma van waarom doen we dat hier ook niet? Waarom gaan we niet opzoek naar een fysiotherapeut die wat kan met trigger points? We vonden online FizyoLife in Afyon. We hebben even gebeld en het voelde gelijk goed. Ondanks dat het een volledige privé fysio is (dus we moeten alles zelf betalen) vertelde ze dat ze eerst even wilde kijken of ze wat voor mij kon doen. Dus niet van kom maar en ik gebruik je als financiële melkkoe. Afgelopen donderdag hadden we een eerste afspraak. Na een uitgebreid anamnese gesprek heeft ze een lichamelijke onderzoek gedaan (au….).
Nou meneer Tel…. ja, u heeft trigger points. En niet één…. nee, meerdere, door uw hele bovenlijf. En die triggerpoints, gecombineerd met uw overige klachten zou ik zeggen dat u Fybromyalgie heeft.

Huh? Wattuh? Ja, ik weet wat het is. Mijn moeder had het in zeer erge vorm. Maar ook mijn vrouw en mijn zusje hebben het in meer of mindere mate. Maar, dat is toch een dame-aandoening? Heren krijgen dat toch niet? Hoe dan? Waarom? Hoezo? Paniek…… Heb ik nu toch nog geen bingo.

Nou, de fysiotherapeute zei gelukkig dat ze wel het nodige voor mij kan doen. Zowel voor mijn schouder (in ieder geval 3 behandelingen en mogelijk nog een 4de). Daarnaast elke 3 maanden een paar keer voor mn rug en mn onderbeen. Dan maakt ze de boel een beetje los en geeft ze me wat oefeningen. Allemaal prima…. maar dat woord Fybromyalgie bleef nadreunen mn hoofd. Het eerste wat bij mij opkwam was dat ik wel eens met een reumatoloog wilde babbelen. Dus Selma probeerde een afspraak te maken maar…. helaas pindakaas. Hier in Turkije kan je voor bijna alle medische specialisten een afspraak maken, maar voor een Endocrinoloog kon dat niet. Dat hadden we al mee gemaakt. Daarvoor moest ik eerst naar een Internist en die mocht mij dan door verwijzen naar een Endo. En tja, voor een reumatoloog moest dat dus ook. Goed, ik moet binnenkort toch weer voor een reguliere afspraak naar mn Endocrinoloog. Nu is dat een gespecialiseerde internist. Dus ik hoop dat zij mij dan kan doorverwijzen. Waarom wil ik dat zo graag? Want stel dat ik echt Fybromyalgie heb, daar kunnen ze toch niets aan doen. Gezond leven, voldoende bewegen, neem een paracetamol voor de ergste pijn en zorg er voor dat je gezond eet… dat zal het devies zijn.
Het is een gevoelskwestie. Helemaal nu ik online een lijstje met meest voorkomende klachten ben tegen gekomen die voorkomen bij mensen die Fybromyalgie hebben:
► Pijn.
► Krachtverlies.
► Stijfheid.
► Vermoeidheid.
► Darmklachten.
► Slaapproblemen.
► Stemmingsklachten.

Tja…. en alle bovenstaande 7 klachten, die kan je bij mij terug vinden. Dus toen ben ik wat verder gaan zoeken en gaan lezen…. En zo kwam ik op de site van FES terecht. Ik herkende dit van vroeger. Vroeger toen bij mijn moeder Fybromyalgie vastgesteld werd. Mijn moeder was toen ook lid van die stichting. Dus ja, ik weet dat er vaak erg veel non-informatie online staat maar doordat ik deze stichting ken voelde dit toch wel redelijke betrouwbaar. En op de site van deze stichting kwam ik het volgende artikel tegen:

Fibromyalgie bij mannen

Hoewel fibromyalgie meestal in verband wordt gebracht met vrouwen, zijn er ook mannen die last hebben van deze aandoening. Ongeveer 10 procent van de mensen met fibromyalgie is man. Wat de oorzaak is van dit verschil is tot nu toe niet duidelijk.

Het lijkt erop dat mannen anders reageren bij op fibromyalgie dan vrouwen. Wat zijn mogelijke oorzaken?

Minder zenuwuiteinden

Anders dan vaak wordt verondersteld, is uit onderzoek gebleken dat mannen beter tegen pijn kunnen dan vrouwen. Dat komt onder andere omdat mannen minder zenuwuiteinden in hun lichaam hebben: 17 per vierkante centimeter. Bij vrouwen ligt dit aantal op 34.

Meer endorfine

Bij pijn komt er endorfine in ons lichaam vrij, wat als een natuurlijke morfine werkt. Hierdoor gaat het gevoel van pijn weg of wordt verminderd. Uit onderzoek blijkt dat er bij mannen meer endorfine vrijkomt in de hersenen dan bij vrouwen waardoor ze de pijn minder voelen.

Psychologisch

Vrouwen zouden eerder depressief raken dan mannen en een chronische aandoening kan bijdragen aan het ontstaan van depressie. Waarschijnlijk, zo werd geredeneerd, zijn vrouwen vaker depressief dan mannen omdat zij sneller slechte herinneringen ophalen. Een team onderzoekers heeft namelijk ontdekt dat vrouwen zich beter dan mannen gebeurtenissen kunnen herinneren die een bron van negatieve emotie waren. De laatste jaren betwijfelen psychologen en psychiaters echter of vrouwen wel echt vaker depressief zijn dan mannen. Bij mannen uit een depressie zich namelijk in andere symptomen dan bij vrouwen. Hierdoor herkennen mannen een depressie minder snel en zoeken ze vervolgens minder snel hulp.

Gewenst gedrag

Veel mannen kregen en krijgen nog steeds van huis uit mee dat ze stoer en flink moeten zijn en niet moeten klagen en zeuren, wat zou kunnen verklaren dat mannen tot nog toe minder vaak met klachten door fibromyalgie bij een arts komen. Aan de andere kant zien artsen steeds meer met pijn- en vermoeidheidsklachten.

Tenderpoints

Verder lijkt het erop dat de klassieke tenderpoints (gevoelige drukpijnpunten) bij mannen minder sterk aanwezig zijn dan bij vrouwen.

Dus ja…. zeg het maar. Ik weet het, ik ben geen dokter. Ik weet het, online vind je heel erg veel non-informatie. Maar, bij mij vielen heel erg veel kwartjes na het lezen van al deze info. Dus, de volgende stappen maar zetten. Niet ingaan op het aanbod van de orthopedische chirurg om mij een aantal injecties te geven in het kader van een PRP behandeling. Deze week de uitslagen wachten van de onderzoeken van de neuroloog (uiterlijk donderdag zou ik de uitslag van de CT scan moeten krijgen). Daarnaast ook het traject beginnen met de fysiotherapeut. En als laatste, maar zeker niet het minst belangrijkste, een afspraak met een reumatoloog fixen.

Goed, en door…. Kenan zijn vakantie is begonnen. Hij heeft nu twee weken vrij. En afgelopen vrijdag heeft hij zijn rapport gekregen. En ik vind dat altijd zo leuk. Ze maken daar een hele ceremonie van. Normaal mogen alle vaders en moeders ook komen. Maar op school gaat een griep virus rond. Dus het dwingende advies aan de ouders was om niet te komen. Zo jammer, want dan kregen we geen foto’s. Lang verhaal kort, op verzoek van alle ouders heb ik de juf gevraagd of ik toch mocht komen om foto’s te maken. En juf gaf aan dat als alle ouders akkoord waren, dat ik toch aanwezig mocht zijn om foto’s te maken. Ondanks dat ik me heb toegelegd op landschapsfotografie zijn deze plaatjes toch best aardig gelukt, al zeg ik het zelf. En het belangrijkste, alle papa’s en mama’s waren er ook erg blij mee.
En nu maar eens kijken wat voor kattenkwaad we kunnen gaan uithalen 😂 Kenan wil graag een dagje zwemmen, ik wil graag een dagje naar Ankara en Selma wil gewoon twee weken gezelligheid. Daarnaast heb ik de nodige medische bezoekjes af te leggen. Dus voor je het weet is de vakantie voorbij. En zoals je aan het begin van dit bericht kan zien in het filmpje…. het sneeuwt. Eindelijk! Dus We kunnen hopelijk ook nog een paar dagen spelen in de sneeuw.

En wat is dat nu voor rare titel van dit blog? Nou dat zal ik je vertellen. Ik lag een kort berichtje wat mijn aandacht trok. Het begon met een paar alinea’s en de woorden slokte mij op. Ik moest verder lezen. Ik vond het zo’n boeiend verhaal, ik moet het gewoon met jullie delen. Nu, omdat het best een lang verhaal is heb ik er een apart bericht van gemaakt.
Nieuwsgierig? Klik H I E R en neem je tijd om dit verhaal te lezen (het zijn ruim 8500 woorden 🤭). En laat mij daarna middels een reactie op dat verhaal even weten wat je van dit verhaal vind.