De Medische Mallemolen: Hoe ik mezelf gejinxt heb
Een kijkje in de chaos Ken je dat moment waarop je je leven net iets te hard ophemelt, en het universum besluit je meteen een lesje nederigheid te geven? Nou, welkom in mijn week. Alles begon met een WhatsApp-gesprek met een vriend, waarbij we ons lot in de medische mallemolen bespraken. Hij klaagde over lange wachtlijsten en verzekeringgedoe, en daar zat ik: trots vertellend over mijn luxe van drie ziekenhuizen om uit te kiezen. Drie! Wat kon er misgaan? Blijkbaar… alles.
De bril saga: van app naar afspraak Laten we beginnen met mijn bril-avontuur. Hier in Turkije regelen opticiens geen oogmetingen; daarvoor moet je langs de oogarts. Gelukkig was er in Ĺžuhut net een nieuwe oogarts gestart. Ideaal, toch? Tenminste, dat dacht ik. De afspraak maken doe je via een app, MHRS. Simpel, zou je zeggen. Maar nee, de beschikbaarheid bleek sporadisch, en ik voelde me een ticketjager voor een uitverkocht concert. Na een week refreshen had ik eindelijk succes, alleen om te ontdekken dat ik twee weken moet wachten. Gelukkig is het geen spoed, maar frustrerend blijft het.
Fistel déjà vu Terwijl ik dit alles probeerde te verwerken, kwam het verleden terug om mij opnieuw te plagen. Een oude vijand: de fistel. Na minstens vijftien operaties dacht ik dat ik ervan verlost was, maar helaas. Pijn, lekkage, de hele mikmak. Dus hup, afspraak gemaakt bij de chirurg.
Hier in Turkije is lichamelijk onderzoek… laten we zeggen, een uitdaging. De preutsheid regeert en het aanraken van een ander lichaam blijft iets ongemakkelijks, ook al ben je een arts. Hoe hij dit gaat aanpakken? Ik ben net zo benieuwd als jij. Straks om 11:30 uur heb ik een afspraak en dan ga ik het mee maken.
De luxe van tijd en keuze Gelukkig is wat ik nu allemaal moet laten checken, geen spoed. Dat helpt me om geduldig te wachten tot ik aan de beurt ben. Daarbij besef ik hoe bevoorrecht ik ben. Als ik echt haast heb, kan ik terecht bij een privéarts of -kliniek. Neem bijvoorbeeld mijn rugklachten. De fysio van het staatsziekenhuis heeft een wachtlijst, maar één telefoontje naar een privéfysiotherapeut en de volgende dag stond hij bij mij op de stoep. Dit gemak is een luxe die veel mensen in Turkije niet hebben. En met dat besef slik ik die lelijke woorden maar in als ik weer eens wat langer moet wachten in het systeem – niet iedereen heeft die optie.
De jaarlijkse APK: Endocrinologie en vitaminelevels En dan is er nog mijn jaarlijkse endocrinologische APK. Met de ziekte van Addison en de ziekte van Hashimoto en een mini gastric bypass is dit geen overbodige luxe. Mijn bloedwaardes, schildklier, en vitamines – het moet allemaal gecontroleerd worden. Maar ja, ook hier zijn de artsen overboekt, en de wachttijd is twee weken. Terwijl ik zuchtend naar mijn agenda kijk, vraag ik me af: hoe houd ik dit allemaal bij?
De mallemolen van wachtlijsten Als ik iets geleerd heb, is het dit: medische wachttijden zijn universeel frustrerend. Volgens recente statistieken behoren lange wachttijden in staatsziekenhuizen tot de grootste ergernissen in Turkije. Dit geldt vooral voor specialisten zoals endocrinologen en chirurgen. Voor een land dat trots is op zijn gezondheidszorgsysteem, maakt dit het geduld van patiënten op de proef stellen.
De jinx en een vleugje ironie En zo zit ik hier, mezelf lichtjes uitlachend om de ironie van het leven. Waar ik eerder klaagde over wachttijden in ziekenhuizen, ben ik nu zelf een wandelend voorbeeld van hoe die medische mallemolen je leven kan opslokken. Maar tegelijkertijd besef ik ook dat deze ervaringen, hoe vervelend ook, ons leren om stil te staan bij de uitdagingen waar anderen dagelijks mee te maken hebben.
Tot slot Dus, heb ik mezelf gejinxt? Misschien. Maar laten we eerlijk zijn, een beetje chaos houdt het leven interessant. Voor nu blijf ik gewoon hopen dat die afspraken, of het nu de bril, de fistel of mijn endocrinoloog is, me de antwoorden geven waar ik naar op zoek ben. Want uiteindelijk, zelfs in de medische mallemolen, draait alles om veerkracht en een gezonde dosis humor. Het is allemaal onderdeel van ons grote avontuur.

