Ik zeg goedenavond iyi akşamlar. Vandaag was eigenlijk weinig bijzonder. Maar ook dat soort dagen horen bij ons avontuur. Omdat Kenan op zn laatste benen loopt hadden we vorige week al besloten, in overleg met de öğretmen (leerkracht) van Kenan, om hem tot de grote vakantie elke woensdag thuis te houden. Even de week opdelen in twee delen, onderbroken door de woensdag. Dus vandaag was Kenan gezellig thuis. Helaas werkte het weer niet mee. Grijs en grauw en nat en heeel erg Nederlands. Met uitzondering van de temperatuur dan, die was een aangename 23 graden. Maar goed, na zo’n 2,5 maand rondgehuppelt te hebben in temperaturen van minimaal 25 graden voelt 23 graden gewoon fris aan.

Dus ja, wat doe je dan. Dan pak je je gereedschap en ga je aan de klusser de klus. Onze hal moet een ‘hall of fame’ worden. Dus vol met voor ons belangrijke foto’s met voor ons belangrijke mensen. En ja, het begint er aardig op te lijken al moeten we nog wel wat lijstjes scoren om ook de laatste foto’s op te kunnen hangen. En daarna mijn grote hobby weer opgepakt….. Ikea kasten in elkaar sleutelen…. Ik had nog een garderobe kast staan voor in de slaapkamer. En dan is er ook nog een slaapbank onderweg. Maar wanneer die komt….
Goed, ik wordt er steeds handiger in maar ik blijf het een rot werk vinden. AL moet ik zeggen dat de kwaliteit van het hout hier in Turkije wat wordt geleverd door Ikea Turkije beter lijkt dan het spul wat geleverd wordt door Ikea Nederland. Dikkere planken, betere schroeven, dus makkelijker in elkaar te zetten. Het past allemaal net even wat beter zeg maar. Maar omdat het hout allemaal wat dikker is…. dan is het ook allemaal wat zwaarder. Pfff je tilt je een breuk aan die rommel. Maar goed, hij staat. Mn meisje weer blij, die kan weer meer rommel in de kasten stoppen. En ik wacht maar tot de volgende levering weer komt. En nee, ik zeg niet meer van dit was de laatste keer. Want ik weet dat er dan weer een doos of tig voor de deur staan.

Ach, weet je…. laat mij lekker zeuren. Ik vind het ook best aardig om te doen. Helemaal omdat het dus allemaal net even beter past. Dan is het eind resultaat ook allemaal net even wat leuker. En dan is het allemaal weer netjes. En die slaapbank, ach ja…. dat komt ook wel weer goed.

Daarna ben ik gewoon heerlijk relaxt gaan spelen met de foto’s die ik gisteren heb gemaakt. Naast het fotograferen vind ik dat erg leuk om te doen. Met Lightroom cc de foto ‘ontwikkelen’ Ik voeg niets toe en verander niets aan een foto, ik probeer er gewoon alleen dat uit te halen wat ik daar ook daadwerkelijk heb gezien. Dus hier en daar misschien wat versterken of juist wat blurren. Ik probeer er gewoon wat moois van te maken. En de naar mijn mening leukste foto’s deel ik dan weer via mijn ‘Roland’s Foto’s’ Facebook en Instagram (en natuurlijk zullen de meeste lezers van dit blog af en toe ook wel een kijkje nemen op deze facebook pagina, wat eigenlijk een beetje de voorloper is van deze blog)
Hieronder volgt in ieder geval een selectie uit de serie die ik gisteren heb gemaakt. En gelukkig wordt ik geholpen door een uiterst kritische jury om te kiezen welke ik hier ga delen met jullie aangezien ik ze allemaal mooi vind. Tipje, even klikken op de foto voor het beste resultaat.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Nou, en dan is het morgen al weer donderdag. Turkije heeft net verloren tegen Wales waar door de laatste wedstrijd van Turkije er een is die nergens meer over gaat voor ze. Ze kunnen de volgende ronde niet meer halen. En morgen moet Nederland aantreden voor hun tweede wedstrijd. Gezien mijn ervaringen met de eerste wedstrijd… je weet wel, dat enorme onweer wat er hier voor zorgde dat heel Şuhut zonder stroom kwam te zitten. Nee hoor, natuurlijk konden ze daar niets aan doen. Dat de stroom precies 2 minuten voor het startsignaal uitviel konden ze hier echt niets aan doen. En dat de stroom weer terug kwam net voor de 2-1 en de 2-2 was ook geheel niet gepland. Gelukkig is het Nederlands elftal heerlijk onvoorspelbaar. Dus gelukkig stond aan het einde van de wedstrijd de 3-2 op het scorebord. Dus morgen kunnen ze goede zaken doen, door van Oostenrijk te winnen. Dan staan ‘ze’ met 1,5 been in de volgende ronde. Ik meen zelfs dat dat al de achtste finales zijn. Dus iets om naar uit te kijken. Als er maar geen onweer uitbreekt…..

Morgen lijkt het de hele dag droog te blijven. Dus ik voel weer een foto-avontuur aan komen. Waar we precies heen gaan weet ik nog niet maar ik denk dat we eens in de richting van Isparta gaan. Die kant op heb ik nog wat memorabele herinneringen… De allereerste keer dat ik bij mijn schoonouders in Turkije op bezoek ging waren we op vakantie in Marmaris. We hadden een auto gehuurd en we gingen voor 3 dagen naar Şuhut. Ik was voorbereid en had mn TomTom mee genomen vanuit Nederland. Lekker makkelijk dachten we nog. Goed, wij op weg. De TomTom opdracht gegeven om ons de snelste route te laten volgen. Op een gegeven moment stond er op de TomTom dat we op een snelweg zouden rijden. Nou…. de asfaltweg werd smaller en smaller…. het asfalt hield op en werd gravel, de gravel hield op en werd een zandpad en volgens TomTom reden we toch echt op een autosnelweg. Geloof me, ik ben niet snel bang in de auto maar dit was toch best spannend. Helemaal omdat er geen vangrail of welk een andere afscheiding dan ook stond tussen ons en een afgrond van zo’n 100 – 150 meter diep. Ik heb het niet gemeten, en ik vond het op het oog nog veul dieper maar dit was ons later verteld. Goed, 10 jaar ouder maar we hadden het overleefd. Maar ik was kapot, dat kan ik je wel vertellen. Aangekomen bij mn schoonouders was even rustig bijkomen er niet bij. De nieuwe schoonzoon uit Nederland was aangekomen en de tamtam had zijn werk gedaan…. dus de ooms en tantes stonden in 3 rijen dik voor de deur. Nu was één van die ooms werkzaam als ambtenaar. Dus Selma en ik deden ons ‘beklag’ over die weg die geen weg was maar meer een geitenpad. En toen kwam het verhaal. Er was eens een aannemer, die had een zak geld gekregen uit Ankara om daar dus inderdaad een autosnelweg aan te leggen. Maar hij wilde ook graag op vakantie, hij wilde graag een eigen huis bouwen, hij had nog een auto nodig etc etc… en toen was de zak met geld leeg. Tja, en wat doe je dan…. dan maak je er maar wat van hahahaha. Ik begreep dat ondertussen de weg wel aanmerkelijk verbeterd is. En de uitzichten die je daar hebt zijn nog steeds fenomenaal. Dus ja, daar wil ik wel een kijkje nemen morgen. Als in ieder geval de weergoden hun best doen en het droog blijft.

Ik ga nu maar eens kijken naar Italie tegen Zwitserland terwijl de foto’s aan het uploaden zijn. Het internet is hier niet zo heul erg snel (…) dus ik hoop dat voor ik naar bed ga de foto’s geupload zijn zodat ik deze blog kan publiceren. Dus ik wens jullie allen lekker slapen en voor morgen gezond weer op. Truzzzzzzzznnn.