Tijdens het Offerfeest slachten moslims symbolisch een dier, meestal een schaap, geit, koe of kameel, om de daad van Ibrahim te herdenken. Het vlees wordt verdeeld onder familie, vrienden en degenen in nood, en er wordt ook aalmoezen gegeven aan de minderbedeelden. Het festival is een tijd van dankbaarheid, samenzijn en liefdadigheid. Het Offerfeest markeert het einde van de hadj, de jaarlijkse bedevaart naar Mekka, die ook een van de vijf zuilen van de islam is. Het exacte tijdstip van het Offerfeest wordt bepaald door de maankalender en valt op de 10e dag van de 12e maand, bekend als Dhul-Hijjah, volgens de islamitische kalender.

En wat doen wij tijdens het Offerfeest? Traditie getrouw bezoeken we alle ooms en tantes van Selma die in Şuhut wonen. Uiteraard bezoeken we ook de vader en moeder van Selma. En gisteren gingen we ’s avond ook bij hun eten met de hele familie. Naast dat het erg lekker is was het ook super gezellig. Met 16 mensen in een kamer van nog geen 10m2, past dat? Echt wel. We gaan gewoon lekker op de grond zitten en de tafel is hier speciaal op aangepast. Helemaal leuk. En mijn schoonmoeder is lekker praktisch ingesteld. Een tafelkleed? Ach, het is allemaal familie. We leggen er gewoon kranten op en die gooien we aan het eind van het diner direct weg. Opgeruimd staat netjes

Vanmiddag gaan we nog even naar mn schoonzus en haar gezin op bezoek en dan hebben we onze ‘verplichtingen’ weer gedaan voor dit ‘Offerfeest’. Zijn er nog meer noemenswaardige zaken geweest in de afgelopen periode? Zeker wel. Vooral op het gebied van de fotografie. Zoals ik al eerder heb gemeld ben ik uitgekozen om mee te doen met het ‘3 x 50‘ project. Samen met 49 andere fotografen (dus 50 in totaal) maken wij 50 weken lang elke week een foto waarbij we alleen gebruik maken van een ’50 mm primelens’. En ik heb mn eerste foto geplaatst op de website http://www.3×50.nl En het wordt dan ook gelijk geplaatst op de facebookpagina van 3×50

En naast het 3 x 50 project doe ik ook weer mee met de ‘Foto7Weekse‘ van Heel Holland Fotografeert. Tijdens de Foto7weekse krijg je verschillende leuke fotografie opdrachten. Je gaat aan de slag, wordt creatief, pakt je camera en ziet wat de andere deelnemers maken van de opdracht in de gezamenlijke Facebook groep. Een langere periode bezig zijn met fotografie. De Foto7weekse is leerzaam voor zowel de beginner in de fotografie als voor de gevorderde fotograaf. Ook maakt het niet uit met welk ‘gereedschap’ je werkt. Van mobiele telefoon (met camera) tot aan high end systeem camera, alles kan.
Je wordt ‘gedwongen’ om anders te kijken naar de wereld om je heen en leert ook nog beter fotograferen. Dit alles in een kleine groep waar je onderling elkaars foto’s bespreekt. Daarnaast maakt Mischa de Muynck gedurende de Foto7weekse 3 keer een uitgebreide video waarin hij de foto’s bespreek. Deze video bekijk je gewoon in je eigen tijd en tempo. Echt erg leuk om te doen.

Dus je zal begrijpen dat de fotografie een steeds belangrijker onderwerp is in ons gezin. En ja, ook Kenan begint langzaam maar zeker steeds meer interesse te ontwikkelen. En deze papa vind het geweldig om samen met ons mannetje op ‘fotoavontuur’ te gaan. Zo leuk om hem uiterst serieus te horen praten over ‘leidende lijnen’ tot aan ‘kikker perspectief’. Samen opzoek gaan naar leuke composities en die dan vast leggen, echt geweldig om te doen. En of hij er aanleg voor heeft? Geen idee. Ik probeer hem af en toe wat te vertellen. Niet dat ik de wijsheid in pacht heb, ik doe vaak ook maar wat en soms komt er dan wat leuks uit. Maar ik vind het fantastisch om te zien hoe serieus hij er dan vervolgens mee bezig gaat.

En samen maken we dan de leukste foto’s. Zo mooi om naar hem te luisteren wat hij ziet want kinderen zien toch weer andere dingen dan wij als volwassenen zien. Al is het alleen maar omdat ze kijken vanuit een lager perspectief. De liefde voor het motorrijden kan ik hem wat moeilijk bij brengen omdat mijn fysiek mij niet meer toelaat om motor te rijden. Maar nu hebben we samen toch wat gevonden waar we ons, blijer kan je deze papa niet maken. En tot nu toe kan ik hem bezig houden met een oude telefoon, om zn foto’s mee te maken. Nu moet je weten, hij is 17 september jarig. En zoals je weet vliegen wij aanstaande woensdag naar Nederland voor een 3 weekse vakantie. Kenan had een wens. Hij wilde graag zijn verjaardag vieren met zijn Nederlandse familie. Om diverse redenen is het onze Nederlandse familie nog niet gelukt om ons te bezoeken in Turkije. Dus, dan gaan we out-of-the-box denken om naar oplossingen te zoeken zodat we één van de grootste wensen van ons mannetje in vervulling te laten gaan. Dus dit jaar gaan we zijn verjaardag gewoon 2x vieren. En in Nederland (tijdens de vakantie) en in Turkije op zijn eigenlijke jaardag. “Papa en mama, ik wil graag alleen geld want ik wil sparen voor een echte camera” Dat is goed hoor jongen. Ondertussen hebben Selma en ik allang besloten wat hij voor zn verjaardag krijgt….

Een heel mooi setje waar hij voorlopig mee vooruit kan. Samen met ons tweetjes de natuur in om foto te maken en mama Selma gaat dan mee als onze lieftallige charmante assistent. Eerst zal ik dit toestel instellen op volledig automatisch zodat hij zich kan focussen om compositie (horizon recht, leidende lijnen, focus punten en scherp stellen), inzoomen, uitzoomen etc. Later zal ik hem dan meenemen in de belichtingsdriehoek en hoe je daar mee kan spelen. Ik heb er zin in. Samen nog meer van dit soort foto’s maken:

klik even op de pijltjes links of rechts voor alle foto’s

En naast dat (bijna) alles draait om de fotografie in ons gezin blijven we bezig met ons huis. Is het niet de aansluiting van de aardgas, is het wel de firma Ege Yapi uit Afyon die er een zootje van maakt. Laatst werd ik midden in de nacht wakker van een bepaald druppend geluid. Geluid wat je ’s nacht om half 3 niet wil horen. Ja hoor, lekkage. En niet alleen in de slaapkamer maar ook in de keuken. Na de nodige telefoontjes, appjes en zelfs een openbaar bericht op facebook kwam de technische man samen met een bouwvakker even kijken. Het was vrij snel erg duidelijk…. de dakgoten waren niet goed aangesloten waardoor het water naar binnen liep ipv naar buiten.
Geloof mij, toen ik dat hoorde ontplofte ik. Sinds de bouw heb ik aangegeven dat het niet goed ging met de dakgoten. Ik werd in de hoek gezet met voortdurend opmerkingen als ‘het komt allemaal goed ‘tot aan ‘dit doen we altijd zo, en dit gaat echt niet lekken’ Ik kon praten wat ik wilde maar de heren beleven bij hun verhaal. In de afgelopen 2 jaar zijn op verschillende momenten verschillende ploegen geweest die allemaal zeiden dat er geen probleem was. Ik ben geen bouwvakker en ik ben niet gezegend met een timmermans-oog. Maar een aantal dakgoten was zo slecht geplaatst, een blinde kon zien dat ze scheef aan het dak hingen. En ja, scheef, de verkeerde kant op.
Goed, wederom ging er door verschillende redenen weken over heen alvorens hier een ploeg kwam die de boel zou komen herstellen. De laatste keer dat we contact hadden was er in ochtend nog geen zicht op een ploeg die bij ons aan het werk kon. Na dreigen met juridische stappen was er in de middag ineens een ploeg beschikbaar. Nu geloof ik een hoop, maar ik geloof niet in sprookjes.
De ploeg kwam en ging gelijk voortvarend aan het werk. Dat wil zeggen, de voorman ging het dak op en kwam een kwartiertje vloekend en tierend naar beneden. Een zootje noemde hij ons dak. Vol gaten en platen die verkeerd geplaatst waren. Ik heb een paar foto’s gemaakt…..

Dramatisch…. ik kon gewoon zo naar buiten kijken. Goed, ere wie ere toekomt. Deze voorman heeft wat mensen gebeld en heeft ze stevig toegesproken. En voor zover wij hebben kunnen waarnemen heeft zijn ploeg het dak weer goed dicht gekregen. ‘Helaas’ heeft het nog niet geregend. Maar we hebben heel wat liter het dak op gepompt en het lijkt nu echt droog. De volgende slag die we moeten gaan maken is dat we eens schilder willen hebben op hun kosten om dat er nieuwe platen zijn geplaatst. En die nieuwe platen zijn onbewerkt. Dus das geen kijk. Tja, dus wordt vervolgd ben ik bang van.

En verder was het business as usual. Ondanks dat de temperatuur stevig boven de 30 graden komt moest het gras weer gemaaid worden. Hahaha en Kenan vond een tijdje terug dat hij best wilde helpen met gras maaien maar hij wilde wel wat verdienen. Nu zag hij de honden op apegapen liggen, dus hij vond het toch ook te warm om te werken. Dus hij pakte de kruiwagen, vulde die met water, voetjes er in en chillen maar 😉 En behalve dat onze auto weer voor een jaar goed is gekeurd vwb de APK was het dus eigenlijk een rustig weekje hahahaha

Goed lieve mensen, dan rest mij niets anders dan te schrijven wat ik altijd schrijf….. voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op. En niet vergeten, gebruik je verstand en blijf gezond.