Toch nog even. Zoals ik al aangaf in het laatste deel, ik ben de nodige anekdotes vergeten die de moeite van het delen wel waar zijn. Althans, dat vinden wij.
Nu moet je weten, onze Kenan heeft vele interesses. Als hij alle beroepen uit gaat oefenen die hij zegt te gaan uitoefenen… euhm, dan heeft hij denk ik elke dag een andere job hahahaha. Een van die jobs is het leger. Hij is er nog niet over uit of dat dan het Nederlandse leger gaat worden of dat hij toch de Turkse vlag gaat dienen.
Maar goed, ik lees nog steeds diverse nieuws sites. En op de site van RTV Drenthe stond een artikeltje dat de NatRes een oefening hielden in Assen waarbij ze effectief auto’s staande hielden om een ‘vehicle search’ te doen. Toen ik dat las zei ik tegen Selma. veel dichter bij het leger kan ik hem momenteel niet brengen. We waren er toch in de buurt, dus wij er naar toe. En ja hoor, bij het Provinciehuis in Assen… daar stonden ze. En ik denk dat de mensen het leuk vonden, want we moesten gewoon even wachten. Toen we aan de beurt waren moesten we uit de auto en Selma en ik werden direct gescheiden. Kenan mocht bij zn moeder blijven hahaha. En natuurlijk moet je die mannen en vrouwen dan een beetje plagen. Ik reed in een auto met een Duits kenteken, ik spreek Nederlands en ik heb een Turkse Id. Want ja, ze vroegen uiteraard om mijn id. De auto moest helemaal leeg.
En toen ze de search deden stond ik te kletsen met een van de militairen. “Hé, blijven jullie tijdens je vakantie alleen in Assen of ga je ook naar Gieterveen”. Huh???? Ik had toch echt mijn Turkse Id gegeven. Hoe weet die man dat ik banden heb met Gieterveen…. Toen hij mijn verbaasde gezicht zag moest hij heel hard lachen. Toen hij uitgelachen was bleek het de vader van één van de oud- klasgenootjes van Kenan was. Wist ik veel… hahahaha, maar goed, een geslaagde actie. Kenan heeft genoten en stiekem vond ik het ook wel weer leuk om zo dicht bij mijn oud werkgever te zijn.
(mocht iemand uit Gieterveen dit lezen, tip Adolf even….)
“Kenan?”
“Ja papa”
“Nu we hier zijn, zijn er nog zaken die je wil doen of dingen dingen die je wil zien, anders dan die we al hebben afgesproken?”
“Nou papa, ik wil wel heel graag naar de TT”
“Tja, dan zijn we net te laat. Maar we kunnen wel even een kijkje nemen op het circuit. Ik weet dat er bijna elk weekend wel wat te doen is en bij vele evenementen mag je gewoon gratis naar binnen”
Aldus geschiede. WIj naar het circuit. En ja hoor, we konden zo door rijden naar binnen tot helemaal op de paddock. Wij de auto parkeren en even een rondje lopen. En wat blijkt, is er een CRT aan de gang. Nou, je had dat gezicht van dat mannetje moeten zien. Hij heeft echte racers gezien.
Nu heeft Kenan erg snel last van de zon, een soort van milde zonne- of warmte allergie.
Dus eigenlijk is het verstandig om een pet te dragen. En tja…. net een duitser…. thuis heeft hij stapels petten liggen. Maar als je die dan vervolgens thuis vergeet, dan heb je daar niet zo veel aan. Nu wist deze papa dat er vroeger ook een winkel van Damen was op de paddock. Warempel, die is er nog en die is nog open ook. En Kenan, onze kleine charmeur… de dame achter de balie heeft werkelijk elke pet laten zien die ze in de verkoop had hahaha. En uiteindelijk zijn we geslaagd. Een TT-pet uit het jaar 2017. Waarom perse uit het jaar 2017? Hij is jarig op 17 sept en nu staat het nummer 17 op deze pet. Kortom, een zeer geslaagde missie.
Nu had ik jullie al verteld dat we tijdens het bezoek aan de stad Groningen ook even een haring gegeten hebben. Dat wil zeggen… ik heb een haring gegeten. Waar anders dan op de Vismarkt heb ik voor mezelf een haring gekocht en voor Selma en Kenan een grote bak Kibbeling. Kregen nog wel een wel gemeend advies mee van de visboer. Pas op, die vliegende ratten (de meeuwen) stelen je de vis zo uit je hand. Dus we zijn maar een stukje verder op gaan zitten en hebben heerlijk gesmikkeld. En die arme Kenan bijna een trauma hahaha “Papa, moet je zo vis eten? Dan wil ik nooit meer vis” hahaha.
Later die week, in Assen…. onder het motto van iets met een appel en een boom…. (Maar Roland, een vis groeit toch niet aan een boom? Oh… niet? Lees dan maar verder)
We waren in Assen en waren op weg naar mn ouders. Nu weet ik dat je mn moeder een enorm plezier doet met een haring en mn vader spuugt er ook niet op. Dus ik zei tegen Selma dat we even vis mee gingen nemen voor mn ouders. Toch kroop er een kleine twijfel in de auto, dus toch maar even bellen.
“Mama, moet je ook vis?”
“Ja natuurlijk, dat hoef je nooit te vragen”
“Papa dan?”
“Vraag hem dat zelf maar even”
“Hé pap, moet je ook een vissie?”
“Ja, nou… doe dan maar. Maar ik wil maar 1”
[klein leugentje mag soms wel toch….]
“Maar papa, als ik er 6 koop is dat goedkoper” (was niet zo, maar ik wilde ze even verwennen)
“Nou, doe dan maar. Dan doen we er wel wat in de koelkast”
Nou geloof mij….. die vis is nooit in de buurt geweest van de koelkast hahahahaha.
Nu dan echt de laatste. Dan sluit ik het ‘vakantie draadje’ echt af. Hier in Turkije luisteren we heel erg veel naar Radio Drenthe. Gewoon, omdat we dat leuk vinden en omdat de muziek die ze draaien ons erg aanspreekt. En nu doen ze vaak ook eenvoudige spelletjes. Vaak weten we het antwoord. Maar eigenlijk bellen we nooit omdat als we er door zouden komen en we zouden wat winnen…. de prijs bereikt ons toch nooit. Oorzaak? De post hier in Turkije is minder goed georganiseerd dan in Nederland. Goed, en dan zal je het altijd zien…. nu waren we in Nederland en nu wisten we steeds de oplossing niet en die ene keer dat we het wel wisten kwamen we er niet door heen. En hoe is dat spreekwoord ook al weer? Iets met brutalen en de halve wereld.
Juist, dus ik belde gewoon naar de studio en kreeg ‘Alie van de Balie’ aan de lijn. Ik heb ons verhaal uitgelegd en heb bij haar de vraag neergelegd of ik ook wat kleine spulletjes van RTV Drenthe gewoon kan kopen. Ja hoor, zegt ze maar kom maar dan en dan lang. Dan ben ik zelf aan het werk. Als gezegd, wij naar de studio. En weer, dat koppie van ons mannetje…. onbetaalbaar. Maar hij is voor de duvel niet bang. Dus lekker kletsen met Alie. Maar goed, zij moest natuurlijk aan het werk. Zegt ze tegen Kenan, wacht maar even. En meneer kreeg allemaal leuke spulletjes. Hij was zo blij. En zijn favo…. de RTV pet. Het liefst slaapt hij er in hihihihi
Nou lieve mensen, nu is het echt mooi geweest. Dit waren nog de nabranders waarvan wij dachten dat het wel leuk was om met jullie te delen. Vanaf nu gaan we weer over tot de orde van de dag. Al zitten nog wel wel leuke speciale dingen aan te komen. Bezoekjes uit Nederland bijvoorbeeld. Daar kijken we nu al naar uit.
Lieve mensen, dank voor het lezen. En vond je het leuk, laat dan even een reactie voor me achter hier op de site al moet je volgens mij wel even een accountje aanmaken. Maar goed, de keerzijde is wel dat je dan nooit meer een bericht van ons mist. Tot laterzzzzzzzzzzzzz
Roland in Turkije 
Hoi, Roland,
Een geweldig leuk vakantie en reisverslag, aangevuld met mooie foto’s. Dit is echt zoiets dat velen van ons zeggen ooit te willen doen, maar het komt er nooit van. Jij hebt er op geheel eigen en humor volle wijze een prachtig en waardevol verhaal van gemaakt.
Genoten van het lezen. Het was ook erg leuk om jullie te ontmoeten, mijn man en ik voelden gelijk een klik.
Gelukkig kan ik je blijven volgen in je verhalen en genieten van je foto’s!
Groetjes van Folkert en Wilna uit Groningen.
LikeGeliked door 1 persoon