Wouw, al weer 3 weken geleden sinds mijn laatste bericht. Maar we zijn er nog. Maar er is niet zo heel veel gebeurt de laatste drie weken. Althans, dat is als ik zo even terug denk. Het is vooral héél erg warm geweest. Afgelopen nacht is het voor het sinds weken dat we geslapen hebben zonder dat de ventilatoren stonden te loeien in onze slaapkamers. Als de voorspellingen het bij het juiste eind hebben blijft het vandaag voor het eerst deze maand onder de 35 graden. Mooi weer, zonnetje en warmte is erg fijn maar ze kunnen ook overdrijven….

Een van de voordelen dat je zo veel fotografeert is dat ik dan gelijk een soort van agenda heb van wat ik wanneer heb gedaan. Door de warmte blijf ik veel binnen, lekker in de relatieve koelte van ons geïsoleerde paleisje. Maar goed, onder het motto van ‘Niet klagen maar dragen’ gingen we aan het eind van de dag soms toch nog wat doen. Naast de aardappelen, de papaverbloemen en de bonen vind je hier erg veel zonnebloemen. Althans, als het de tijd er voor is. En dat vind ik dan erg leuk om op de foto te zetten. Als je dan alles optelt, dus laat op de dag en zonnebloemen krijg je deze foto’s. (even op de foto klikken voor het beste resulaat)

Bovenstaand de serie die ik heb gemaakt tijdens onze romantische avond samen aan de oever van het meertje. En weer geldt, even op de foto klikken voor het beste resultaat.
Hé maar Roland, doen jullie dan alleen maar leuke dingen? Ach, we moeten uiteraard ook veel andere zaken regelen. Bijvoorbeeld, zoals de vaste lezer wel weet zijn wij druk doen om geregeld te krijgen dat wij het door ons te veel opgewekte stroom terug te kunnen leveren aan het elektriciteit bedrijf. En omdat dat hier nog geen gemeengoed is weet eigenlijk niemand hoe dat precies geregeld moet worden. Om een vergunning te krijgen moeten we ook gekeurd worden door de brandweer. En omdat we gelijk opgaan met vrienden van ons kunnen we veel van elkaar leren. Nu hadden we van hun dus gehoord dat we een brandblusser moeten aanschaffen. Zo’n hand blusser maar dan wel van 6 kg. Dat zijn de enige vereisten (…) Als of ik met zo’n ding van 6 kg een ladder opklim om op mijn dak te beginnen met blussen. Nee, dan bel ik wel de brandweer. Maar goed, wat moet dat moet. Het vreemde is dat ik alleen poederblussers kan vinden met een gewicht van 6 kg. Op zich kan dat natuurlijk wel, poederblusser doen de job wel. Maar één ding weet je zeker, al je electra is gelijk kapot. Dus gebruiken moet je het niet. Echter we hebben zo’n ding nodig om een vergunning te krijgen. Dus voor het enorme bedrag van ongeveer € 11 maar zo’n ding bestellen.
Ondertussen was onze autoverzekering hier ook verlopen. En het is hier gewoon dat je gewoon elk jaar weer een nieuwe verzekering afsluit. En ja, dan kan je dus ook heel makkelijk overstappen naar een ander bedrijf als je dat zou willen. Maar pffff, wat weer een gedoe. En als ik ergens een hekel aan heb is gedoe. Helemaal als het buiten rap naar de 40 graden toe loopt. Maar goed, ook dat heeft mn prinsesje weer geweldig gefikst.

Ons mannetje wilde graag weer ‘op avontuur’. In Afyon heb je een leuk park, Masal Park Afyon, wat zich het beste laat vergelijken met het Sprookjeshof in Zuidlaren. Een ruim opgezet park vol met sprookjes en stripfiguren waar je heerlijk kan rondwandelen. Wat ook fijn is… de entree is gratis.
Nog een kind een trauma bezorgd. Ik moest naar toilet. Door de warmte had ik wat last van mn darmen en na mn mini-GBP is het een kwestie van als ik moet dan moet ik direct en onmiddellijk. Zit ik rustig op een toilet, komt er zo’n kind aan de deur rammelen. Dat moet hij niet doen. Ik zit graag in alle rust op het toilet. Toen ik klaar was, was dat kind nog steeds bezig. Hahahaha, en als je dan heel boos kijkt en in het Nederlands zegt dat hij dat niet moet doen (uiteraard voorzien van de nodige krachttermen)…. dat kind wist niet hoe snel hij zich uit de voeten moest maken.

En terwijl de gezusters Dogan aan het kletsen waren, Kenan en zn nichtje aan het rond rennen waren kon ik mooi een beetje fotograferen. Hierboven het resultaat. En je weet het, even op de foto klikken voor het beste resultaat.
En omdat er best veel bloemen stonden heb ik even flink de bloemetjes buiten kunnen zetten…. 🤭 (ook hier weer, even klikken voor het beste resultaat)

Nou, wat hebben we nog meer uitgespookt. Zoals ik wel eerder heb verteld is het familie leven in Turkije echt wezenlijk anders dan in Nederland, veel hechter. ‘Verliefd, Verloofd en getrouwd’ werkt hier ook wezenlijk anders. Dat wil zeggen, als ze het op de traditionele manier doen. En tussen ‘modern’ en ‘traditioneel’ zitten natuurlijk vele mogelijkheden. Bijvoorbeeld, een verloving wordt hier gevierd als ware het het huwelijk zelf hahaha. De leeftijd waarop hier getrouwd wordt ligt ook een stuk lager (dus jonger) dan in Nederland. Trouwen op de leeftijd va 17 – 18 jaar is hier zéker geen uitzondering. Helemaal als je in het buitengebied woont. En zelfs huwelijken binnen één bloedlijn is hier geen uitzondering. Neven en nichten trouwen hier gewoon met elkaar. Zoals mijn vader dan terecht zegt, s lands wijs ’s lands eer.
Nu werden wij laatst uitgenodigd voor het verlovingsfeest van een achternicht van Selma. Het meisje is nog minderjarig (ze is 17). En net als in Nederland moet er dan goedkeuring gegeven worden door de ouders. En als ouder kan je dan wel heel hard roepen van Nee, eerst aan je toekomst werken met school en zo… maar als kind dan zegt van dan loop ik weg met mn vrijer? Wat doe je dan? Dus de goedkeuring kwam.
Wie nodig je allemaal uit? Nou, eigenlijk nodig je helemaal niemand uit. Hooguit de directe familie. En dan gaat de tamtam zijn werk doen. Als je bijvoorbeeld net op bezoek bent bij vrienden die naar een verlovingsfeest gaan, dan ga je gewoon mee… ook al ken je die mensen niet.
Alcohol wordt logischerwijs niet geschonken. Maar op de een of andere manier zijn er vele (vooral mannen) in een bepaalde staat. Hoe kan dat nou…. 🤔🥳😇
Maar goed, wij werden uitgenodigd onder het mom van ‘laten we die buitenlanders maar uitnodigen want die kennan de gebruiken nog niet’ Prima verzorgd. Eten en drinken in overvloed. Maar donders, wat stond die muziek hard zeg. Ik heb nog een piep in de oren.

Eindelijk lijkt aan ons aardgas avontuur een einde te komen. Via via zijn we aan een installateur gekomen. Hij heeft ons geadviseerd over welke combiketel we meten aanschaffen en hij wilde het ook wel aansluiten. Na veel vijven en zessen hebben we het besluit genomen, hij mag het komen doen. De volgende dag zou hij in de middag komen om de gas aansluiting naar binnen te brengen. Nu liet ik me natuurlijk weer foppen…. de middag duurt hier tot ongeveer 20:30 – 21:00 uur. Maar goed, aan het einde van de middag kwam hij met een ploeg van 5 man (…) en ere wie ere toekomt, het lijkt erop dat hij echt weet waar hij het over heeft. Dus rond 20 uur ging hij weg en was het werk gedaan. Wel was er aan het eind nog even een ongemakkelijk momentje. Hij wilde al betaald worden maar wij hebben hem verteld dat we pas betalen als het werk klaar is. Uiteindelijk hebben we de combi al wel betaald. Die heeft hij bij ons neergezet.
Nu kwamen we erachter dat er door de pijpen die met veel pijn en moeite zijn gelegd in de straat nog helemaal geen gas loopt. Interessant. Onze installateur heeft zijn contacten gebeld en het ziet er naar uit dat eind augustus, begin september de kraan open gezet wordt. De installateur heeft een tekening ter goedkeuring ingediend. Als het goed is wordt deze na ongeveer 2 weken goedgekeurd. Dat is dan toevallig op het moment dat dan ook de grote kraan opgezet wordt. Als ik het goed heb begrepen maakt de installateur dan een afspraak met de controleur van het gasbedrijf. Die komen dan samen om én de gasmeter én de combi ketel te instaleren. Als de controleur dan tevreden is kan bij ons ook de kraan open en hebben we aardgas. Het duurt even (en het kost wat) maar dan heb je ook wat pffff

En dan zijn jullie avonturen voorlopig toch wel klaar Roland? Nou, zoals Selma terecht laatst aangaf…. never a dull moment. Dus nee, het volgende project is al weer gestart. Dit keer zijn we druk met onze internet aansluiting. Man man man, tot nu toe is onze internetaansluiting een echt hoofdpijn dossier. Mooi voorbeeld, laatst hadden we weer een snelheid van ongeveer 3 – 5 mbps. Nu is het internet hier in Turkije (in het gebied waar wij wonen) niet vergelijkbaar met dat van Nederland, maar zelfs voor Turkse begrippen is dat wel erg traag. Net zoals ze in Nederland vaak doen wordt eerst gewezen op de binnenkabels. Die zijn niet goed. Oké, ik heb even gekeken en bij de aanleg hebben ze voor de binnenkabels Cat3 gebruikt. En das niet zo heel goed. Dus ik heb na heel veel discussie besloten om de binnenkabels te vervangen voor Cat6. Gelijk er voor gekozen om het modem te verplaatsen zodat de afstand van het scheidingspunt naar het modem nog geen 2 meter is. En wat denk je…. was alles klaar, was onze snelheid nog verder omlaag gegaan. Ik dacht dat ik gek werd. Türk Telecom kereltjes er weer bij. “Ja meneer, tot het modem meet ik 16 mbps binnenkomend signaal” Allemaal leuk en aardig maar meet dan nu ook eens achter het modem. Maar dat wilde ze niet want dat was mijn probleem. Grrrr uiteindelijk kreeg ik wel mijn zin en toen konden ze er na een half jaar strijd er toch niet om heen… het modem lijkt de oorzaak. Dus we kregen een modem om te testen (want natuurlijk was onze garantie van het modem net verlopen) en zoals het er nu naar uitziet is dit voor nu echt de oplossing. De voortdurende onderbrekingen lijken verleden tijd.
Maar omdat wij alles digitaal doen lopen we steeds tegen de beperkingen aan van de snelheid. Of beter gezegd, het ontbreken van de snelheid. Nu hadden we ooit al eens gevraagd of ze (Türk Telecom) wilde onderzoeken of er mogelijkheden waren om hier aangesloten te worden op het glasvezel net. En zonder ons hierin te kennen hebben ze na ‘de aardbeving’ al dit soort projecten eenzijdig gestopt. Dus wij dachten dat ze nog steeds bezig waren met uitzoeken wat er mogelijk was, zij waren helemaal nergens mee bezig. Via via kwamen we achter het telefoonnummer van een hoge ome binnen Turk Telecom. En toen ging het snel. Wij hebben uitgelegd wat we willen, die man heeft opdracht gegeven het uit te zoeken en nu blijkt als wij € 450 betalen…. dan krijgen wij een heuse glasvezelaansluiting in huis. En welke snelheid? Wij zijn zo zat van al dat trage gedoe, we hebben gelijk gekozen voor de snelste aansluiting. Dus als het goed is krijgen wij nu binnen 40 werkdagen een glasvezelaansluiting van 1000mbps. Van gemiddeld 10 mbps met vele storingen naar een gegarandeerde stabiele aansluiting van 950 mbps. Ik denk dat het goed is. Maarrrrrrr zoals met alles….. Inşallah.

Het heeft even geduurd, maar nu zijn jullie weer helemaal bij. Vanmiddag zijn we uitgenodigd om een vergadering bij te wonen samen met alle ouders die gebruik maken van de schoolbus hier in Şuhut. Want ja, maandag nog 2 weken en dan mag Kenan na 3 maanden eindelijk weer naar school. Dan zal het best weer stil worden in huis. Maar ja, waarom een vergadering. Ik vrees met grote vreze…. alles is hier zo duur geworden (waar niet), ik hoop maar dat de schoolbus niet gaat verdwijnen uit Suhut. We horen het vanavond wel.

Ik hoop dat jullie onze avonturen weer met plezier gelezen hebben. Zou het leuk vinden als jullie onder dit bericht even ene reactie willen achter laten. Ja, je zal 1malig even een accountje moeten aanmaken. Daar kan ik niets aan doen. Voor zover bekend bij mij wordt dit verder niet gebruikt voor reclame uitingen. Alleen als ik een nieuw bericht plaats krijg je een mailtje.
Dan rest mij verder niets anders dan te schrijven wat ik altijd schrijf….. voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op. En niet vergeten, gebruik je verstand en blijf gezond.