Goedemorgen deze morgen, en toen was het al weer maandag. De eerste twee weken van 2024 zijn al weer voorbij. Nog een weekje en dan heeft Kenan al weer 2 weken vakantie. Eens even terug kijken naar de laatste dagen. want…. uiteraard hebben we al weer het nodige gedaan en het nodige beleefd.

Laat ik eerste even beginnen waar ik bij het laatste blogje gebleven was. Een EMG. Ja, nou… dat dus. Wat ik had verteld, ik heb wat vage, vooral irritante klachten aan mn rechter arm. Toen we een afspraak hadden gemaakt voor een EMG vertelde ze naast dat ik een T-shirt aan moest doen ook een makkelijk zittende broek aan moest. Een broek die makkelijk tot mijn knie opgestroopt kon worden. Okay, het zal… maar netjes doen wat ze vragen maar gek vond ik het wel. Ik heb last van mn arm.
Afgelopen vrijdag was ik aan de beurt voor de EMG. Na eerder ervaringen met langdurige wacht tijden werden we positief verrast. Er was helemaal niemand, dus ik was direct aan de beurt. Nou, ik moest mn trui uit doen en mn arm vrij maken. Logisch, ik heb immers last van mn arm. Voor de mensen die niet weten wat een EMG is, ze zetten stukjes zenuw onder stroom om te kijken hoe de geleiding is in die zenuw. Maar wat er toen gebeurde…. ik heb last van mn rechter arm. Of ik mn linker been even vrij wilde maken. Huh???? Maar ik heb last van mn arm. Tja zegt die mevrouw die het onderzoek deed…. dat is wat de neuroloog heeft aangevraagd. Hahahaha nou ja, baat het niet…
Aan het eind van het onderzoek moesten we even wachten en kregen we gelijk de uitslag van dat onderzoek mee op papier. Uitslag: verdenking van carpaal tunnel syndroom. Huh??? Pijn in mn schouder, slaap gevoel in mn arm, onderzocht worden in mn been en ik heb carpaal tunnel syndroom. Hahahaha waar is Franske Bouwer met Candid Camera?
En om het geheel perfect af te maken moet ik vandaag terug naar het ziekenhuis voor een Tomografie. Dit zegt me opzich niet zo veel maar na wat speurwerk en vragen aan mn vriendin “Google” denk ik dat dat een CT scan is. En als we ook dit formulier goed bestuderen denken we te weten waarvan ze een scan willen maken…. van mn hoofd. 🤯
Mn schoonzus heeft (of had) last van een nek-hernia en ook zij was verwezen naar een hersen chirurg. Blijkbaar is dat de gewoonte hier in Turkije, om bij nek/schouder klachten te kijken naar je hersenen. We gaan het mee maken.

Ach, en omdat we toch in een medisch weekje bezig zijn…. eind 2004 heb ik mijn onderbeen gebroken. En als ik iets doe, dan doe ik het gelijk goed. Het was een gecompliceerde onderbeen breuk. Voor de kenners, een ‘weber B fractuur’ gecombineerd met een ‘weber C fractuur’. En nee, geen spannende wintersport verhalen oid…. een klein plasje water op straat welke bevroren was. En ja, dat was glad. In het WZA is het toen operatief gezet. Dit is op een zondagavond gedaan en de chirurg in kwestie heeft er een rommeltje van gemaakt. Ik zal nu niet in detail treden maar mn been is scheef gezet (volgens dokter Niek van Dijk, hoogleraar Orthopedie van het AMC, noemt met dit een charlie chaplin voet) Hierdoor kreeg ik verschillende gevolg problemen. Na verschillende onderzoeken, behandelingen en operaties heb ik het opgegeven. Ik heb chronisch pijn in mn onderbeen. De ene keer meer dan de andere keer.
Maar goed, nu is de vader van één van Kenan’s klasgenootjes een Orthopedisch chirurg. En hij had gehoord van mijn schouder/nek problemen. En hij had aangegeven dat hij wel eens een kijkje wilde nemen naar mn schouder. En onder het motto van nu we er toch zijn…. ik heb gelijk gevraagd fo hij eens een kijkje wil nemen naar mn enkel. Dus morgen ga ik op consult bij deze arts. Ik ben benieuwd.

Hahahaha en omdat we toch bezig zijn, donderdag gelijk maar naar de pedicure. Daar zit geen ‘moeten’ achter maar meer een decadent bezoekje zeg maar.

Ik begon al met dat we al weer begonnen zijn aan de derde week van het nieuwe jaar. Tijd vliegt. Eén april wonen we al weer 3 jaar in Turkije (en nee, ik spreek nog steeds geen Turks) Maar goed, ik ben hier wel een ‘Yabancı’ (vreemdeling / buitenlander) Dus net als de buitenlanders in Nederland ben ik hier in het bezit van een verblijfsvergunning. En omdat ik getrouwd ben met Selma die van geboorte Turkse is, heb ik een ‘Aile Ikameti’. Een Ikamet is de verblijfsvergunning en een Aile Ikameti is een verblijfsvergunning op basis van gezinshereniging. Het grote voordeel is dat ik gelijk een Ikamet had gekregen met een looptijd van 3 jaar. (na ik meen 10 jaar kan ik een verzoek doen voor een Ikamet voor onbepaalde tijd)
Dus mijn huidige Ikamet verloopt op 01 april van dit jaar. Ik had al nagevraagd, ik mag maximaal 60 dagen voor het verlopen van mijn Ikamet beginnen met de aanvraag van de verlening. Maar goed, we zullen een aantal documenten moeten aanleveren. Dus niets staat ons in de weg om die documenten vast te verzamelen. Dus straks maar even een lijstje ophalen bij de Göç Idaresi (Göç Idaresi is het Turkse equivalent van de Nederlandse IND) waarop staat welke documenten ik moet aanleveren én welke documenten Selma moet aanleveren. Want Selma is mijn ‘sponsor’, zij staat garant voor mij.
Ach, en ondanks dat ik geen problemen zie…. het blijft stiekum toch wel een beetje spannend. Dus we gaan er weer voor zorgen dat we meer dan goed voorbereid zijn. (oh, ik krijg wel eens de vraag waarom ik niet gewoon een Turkse paspoort aanvraag aangezien ik aan alle ‘vereisten’ voldoe. Behalve dat mijn kennis van de Turkse taal onvoldoende is levert het mij niets extra. Als ik zou willen werken, dan hoef ik geen werkvergunning aan te vragen. Maar mijn situatie is van dien aard dat ik nooit meer kan werken. En we hebben alles op Selma haar naam staan. En ik vertrouw haar blind, dus daar zie ik ook geen enkel risico

En van Süleyman dayı (een van de ooms van Selma) hadden we wat frambozenstruikjes gekregen. (of waren het nu bramen 🤭) Die hebben we gelijk maar even in de plantenbak geplaatst. En…. ik had nog wat van dat gaas over. Dus dat heb ik gebruik om de jonge aanplant ook in de plantenbak te beschermen.
We zijn nu echt lekker bezig in de tuin. Dus toen we op facebook een leuke advertentie tegen kwamen voor Lavendel plantjes (₺1 per plantje bij een afname van 200 plantjes) En als je weet dat de huidige koers € 0,03 = ₺ 1 is…. laat die 200 plantjes maar komen. Ze worden onder rembours verzonden en voor die € 6 wil ik die lol wel hebben. We gaan de plantenbak helemaal vullen met die plantjes. Zie wel hoe ver we komen. Als we te weinig hebben bestel ik gewoon nog wat bij. Als we te veel hebben geef ik wat aan de familie en anders zet ik ze voor de tuinmuur aan de kant van de gemeente.

Nou, en als laatste nog even wat foto’s van onze ‘pupjes’…. Vooral Limon is echt groot geworden. Die torent boven Şok uit. Heerlijke boefjes zijn het. Klik maar eens op de pijltjes links en rechts om door de foto’s te scrollen.

Goed lieve mensen, dan sluit ik dit verhaal weer af. Even een broodje eten en dan richting Afyon, richting het ziekenhuis…. op weg naar onze volgende avonturen. Wees lief voor elkaar.